Yıllardır hatıra defteri yazmaya alışık olan bir insan için netten bir blog sayfasına yazı yazmak , hele de çok özel ve sıra dışı olduğunu düşündüğü bir insan için yazmak çok zormuş.İnsanlar için düşüncelerimi genelde içimde yaşarım ama Pabuç için hissedilen ve düşünülen şeyleri sadece içte yaşamak çok zor ve haksızlık olur.Sıradanlık çoğumuz için o kadar doğal ve normal ki.Değiştirmeyi düşünürüz planlar yaparız ve sonra aman neyse der, rafa kaldırır ve sıradan olmaya tembelliklerimizle yaşamaya devam ederiz.İşte bu insan raflarda yaşamayı kabul etmeyen nadir insanlardan biri.Kendini geliştirmeyi ,akılla ruhu birlikte bir potada eritip hayata aktarmayı başarabiliyor.İsteklerini ve yapabileceklerini biliyor ve peşinden gitme cesareti gösterebiliyor.Benim için özel çünkü insanlarla iletişim kurmayı başarabiliyor, özel çünkü yanında kendimi özel hissettiğim nadir insanlardan biri, özel çünkü isteyince insanların neler yapabileceğini bana kanıtlayan bir insan.Çalışma hayatında olmasa da zorlukları bilen ve buna göre akılcı çözümler bulabilen biri.Bazen çözümleri çılgınca olsa bile hayatın içindeki insanların soldurduğu ruhumun yeniden tazelenmesine fırsat veren bir insan.
Bir dönemler sebepsiz yere görüşmediğimiz ; ama her adımda , her kişinin yüzünde , her hatıra da kendisini aradığım ve arattıran bir insan. ve yeniden gerçek dostlukların ne olursa olsun aradaki engelleri yanlış anlamarı bir kalemde silip aynı yerden devam edebileceğinin ispatlayan bir gerçeklik olarak karşıma çıkan biri.Derler ya 'mesafeler ve zaman aradaki aşkı öldürür' işte o mesafeler ve zaman gerçek dostlukları çiğneyip atmıyorsa ,gerçek dostlukları da asla atamaz sanırım.
Aslında kalem ve kağıda alışkın birine teknolojik araçla biri için düşüncelerini sıralamak çok zor; fakat arkadaşım sen 'Rabbime,seninle tanışmam için fırsat verdiği için binlerce kez teşekkür ettiğim ve manevi olarak değişik boyutlarda gezinirken seni yanıma kattığı için on binlerce kez hamd ettiğim' birisin.Sen böyle capcanlı ,yeni ufuklara doğru koşarken ve bu koşularında beni de nefesine ortak ederken ben yaşadığım sıkıntılardan uzaklaşıyorum.Sen yeni insanlara ulaşıp ufkunda yeni pencereler açarken benimde pencerelerimi açıyorsun, ruhumu saran boş vermişliğin kollarından sıyırıyorsun ve nerede olmam? neler yapmam ? sorgusunu yaptırtıyorsun.Galiba sen beni çok yoruyorsun,yaa.Benim yaşlı kalbim bu kadar heyecana ve harekete dayanamaz ama seninle olmak güzel ve sanırım yaşlı kalbim bunu seviyor, kendini daha genç hissediyor.
Her şey için teşekkürler ve eğer Ebedi alemde yanımızda sevdiklerimizi seçme şansı verilirse , orada da dost olmaya ne dersin..Sonsuzlukta sonsuz arkadaş olmak dileğiyle, Rabbime emanet oll.Seviliyorsun ve harika bir yazarsın bunu unutma....
Zeynep Mete
Not:Yazıyı arkadaşlarımdan biri yazdı sağolsun.Benim hakkımdaki olumsuz düşüncelerini de yaz dedim ,ben okumadan yayımlayacam söz dedim ama beni dinlememiş ya kendisi :)Onu çok seviyorum ;her konuda konuşabildiğim ,bir birimizi çok iyi anladığımızı düşündüğüm,beraber hayal kurabildiğim,kahkahalarla gülüp dünya meselelerine dalabildiğim,yanlış anlaşılma kaygısı taşımadığım dostum...Teşekkürler öğretmen hanım arkadaşım :)) Olumsuz düşüncelerini de yazsaydın da herkes öğrenseydi benim ne beter biri olduğumu :) İyi ki varsın...
Yorumlar
evet haklısın biz bu dostluktan biraz uzaklaştık ama bitiremedik çok şükür.Demek ki gerçek dostluklar asla bitmiyormuş...
/Budeliçocuk,
çok şükür biri anlamış beter biri olduğumu var olunuz :)
Ramazan Aksoy, ben de birilerinin takibinden çıkıyorum: kurana vatana laf edenlerin sayfalarından ve İletilerini anlamsız bulduğum kişilerin sayfalarından... Sizin de Sayfamdan gitmekte haklı sebebiniz vardır illaki