Dünü bu gününe uymayan birileri daha var mı aranızda yoksa bir dengesizi ben miyim insan ümmetinin ? Bir gün sabahın erken saatlerinde (kafamı yastıktan kaldırdığım saatlere denk geliyor) başlıyorum :'' Ne olacak la bu Dünyanın hali?'' sorusuna takılmaya. Tüm gün bu soru etrafında tüm negatifliğimi kullanarak dolanıp duruyorum.Uzaklaşmak istesem de dayanılmaz çekim alanından uzaklaşamıyorum! Tam biz ezik zavallı sefil Elif oluyorum o gün (asabi falan olmuyorum yaa, kim uyduruyorlar bunları) bazen bir kaç bölüm (gün) sürüyor bu durum taaaki ben ''Abi böyle yaşanmaz kendimi kandıracak bir şeyler bulmalıyım hatta etrafı(dünyayı) güzel görebilmek için acilen pembe gözlükler bulmalıyım'' diyorum ve şöööyle bir silkeleniyorum (da pek bi işe yaramıyor bu) kendime gelmek için. Sonra bi'şey oluyor (benim için büyük insanlık için küçük) ve ben o eski ben değilim hoooop psikolojim bir kaç kulvar öne geçip pozitiflikte birinciliğe koşuyor .O hızla bir kaç