Gece Yarısı Saçmalamalarım

Yağmurun sesi nasılda dinlendiriyor gecenin bu vaktinde insanı..Uykudan uyandırıyor huzur veren tınısıyla.Gel diyor gel dinle beni ve dal düşünce dünyana..Dal ki kendini bulasın,dal ki kendini hatırlayasın.Dal ve ağladıklarınla değil de düşünce dünyanla sen olduğunu hatırla.Sevginle büyüdüğünü fark et, sevgisizliğin seni tükettiğini bil ve sakın kendini, sana  ait sandığın hatalardan..Dal yağmurun sesi eşliğinde asıl dünyana ve düzelt istemediğin   hallerini..Düzelt canını yakan her şeyi..Gücün mü yok yine içindeki ses yardımcı olsun , destek olsun uyanışlarında sana.Bağır hayata kendi iç dünyanın çığlıklarını: ''Hayat senden gerçekten sevgi bekledim ,çok fazla şey mi bekledim? Neden hayal kırıklıkları yaşattın bana! Neden anlayamadığım sevgiler sundun karşıma. Anlamadığımda nankörlükle suçlamak için mi? Sevdiğim gibi sevilmemem benim cezam mıydı ki hissetirdiklerimi hissedemedim...Sevgi kırıntısı değil sevilmeyi sunarsın diye bekledim, çok mu şey bekledim senden! Hayat,yanlış olan, hatalı olan, anlamayan,sevgiyi yanlış anlayan ben miydim? Yoksa gerçekten her şeyi yanlış mı anladım! Madem öyle doğru sevilmeyi göster bana,madem öyle sevgiyi öğret bana,madem öyle hak etmesem de gerçek sevilmeyi yaşat bana..Madem yanlış olan benim, doğruyu göster bana! Hayat, acıtma acıttıkça çıkmazlara girer bu aciz..Güçlü olabilmem için güç desteği ver bana sevgi nimetinle...'' diye...

Hayat, senden fazla beklentim yok ama kendimi kötü hissettirme yeter ...Sen de anlamazsın belki beni,ben ki bazen kendimi de seni de anlayamıyorum onun için seni de suçlayamam...........Hayat, sevmek kadar sevilmek de güzel lütfen kendi anlayacağım şekilde sevilmelere aç yolumu...Kırılmalardan uzak sevilmek istiyorum...Anlaşılmaktan geçtim, gerçekten sevgiyi hissedeyim istiyorum,dinlenmek,sevildiğimi zerresine kadar hissetmek istiyorum,riya istemiyorum samimiyeti bekliyorum,saygının paşa olduğu sevgiler istiyorum..Hayat, yine ben mi nankörüm yine ben mi yanlışım, yine ben mi fazla şey istiyorum! 

Hayat, kendimi sevmiyorum artık bu halde bile sevilmek istiyorum...Sevmediğim için sorgulamalarım da bitti artık kendime karşı.Ne seni ne de kendimi sorguluyorum artık,korkularıma da yenik düştüm acizdim iyice aciz düştüm,takatim kalmadı değil, bitti..Ne kadar güçsüzmüşüm kendimden öğrendim, acizim kelimesi artık dop dolu bende.Onun için sevilmek gibi bir güç istiyorum ayağa kalkmak için.Sevdiğini söyleyenlerin sevgisini kendi anlayacağım dilde görmek istiyorum.Hissedemediğim sevginin aiti olduğumu  nasıl anlayabilirim ki! 

Hayat, bu şikayetlerimi de zaman denen binekle gerilere gönder ve unuttur bana olur mu !

Öylesine dinlenesi...