Yükseklerden korktuğum halde
Dağ zirvelerinde dolaşmak, kuşlara yoldaş olmak istiyorum,
Hayal ile gerçek(!) denilen arasında gidip geliyorum...
Sanıyorum,istiyorum,yapamıyorum,çırpınıyorum çırpındıkça farklı çıkışlara varıyorum
Daldığım kuyularda gezinirken geldiğim yerden çok daha uzaklarda başka bir çıkışta başımı sudan çıkarmak gibi bir durum...
İlerliyorum tüm hücrelerimle,düşüncelerimle,hayallerim ve beklentilerimle
Ardıma baktığımda benden uzaklaşan bir bulut yığını görüyorum
Kafam o kadar karışık ki yaşadıklarımın oluşturduğu bulutlar mı uzaklaşıyor benden,
ben mi onlardan kaçıyorum
bunun bile kararını veremiyorum...
Bu yolculukta gelişiyor muyum!...Cevabını veremiyorum ama değişiyorum bunu tüm zerrelerimle hissediyorum...
Yaşamadığının ahkamını kesmemeli insan derim hep şimdi yaşamasam da
yaşananlara karşı
daha güçlü empati kurup daha doğru düşünebiliyorum...
Büyüttüğüm önemlilerimden uzaklaşıp,daha geniş bakmayı öğreniyorum...
Bundan da emin değilim...Gel-gitlerde dolanıyorum..
Yolun uzaklığı ,konaklama yerleri ya da uğrayacak yerlerim ,yol arkadaşlarım belli değil ama
yolda nasıl seyir almalıyım bana bağlı..Korkuyorum,anda kilitli kalıyorum,bazen sanıyorum,hissediyorum,yanılıyorum,endişeleniyorum,yolun gidişatını merak ediyorum,çıkmazlarda kalıyorum yine de umut etmeye çalışıyorum...
Düşüncelerim/duygularım arasında gezinirken kaybolmanın da her şeyin bir birine karışmasının da bir seçim olduğunu düşünüyorum...
Anlayamadığım anların bile ben için var olduğunu biliyorum..
Ama bazen düşünmek ''içini bir birinden farklı bir çok kelimeyle doldurabileceğim şekilde'' yoruyor beni...
Kafam bi dünya...
Yorumlar
Allah kolaylık versin sana :)
değişim istiyorsak kafamızdan başlamalıyız yani :)
/Erdi Karadeniz,
Teşekkürler :)