Senin de canın bir şeylere sıkılıyor mu ?
Sen de kızdın mı birine, birilerine?
Aklına takılan şey bir türlü gitmiyor mu senden de?
Korkuların var mı senin de?
Onları aşmayı başarabiliyor musun yoksa onlar hiç yokmuş gibi mi yapıyorsun?
Nasıl başa çıkıyorsun sorunlarla?
Bir ben miyim acaba,sorunlar konusunda bir şey yapmaya mecali olmayan?
Mutluyken mi yoksa en mutsuzken mi kendimi tanıyamıyorum karar veremedim.
Ama mutluyken çok sevimli biri olabiliyorum
Mutsuzken de kendimi bile çekemeyen bir yaratığa dönüyorum...İki zıt karakteri içimde barındırıyorum.
Bunları sana anlatıyor olmam seni kendim gibi bilmemden ki, bu da benim için asla sıradan bir şey değil.
Kişi herkesi kendi gibi bilirmiş lafı benim için farklı anlamlar içeriyor.
Ben yalnız benim yüreğime dokunabilen,
Neyi nasıl dediğimden çok neden dediğimle ilgilenen
Ve beni hissedebilen anlayabilen kişileri kendim gibi bilirim...Kendime yakın bilirim...
Canıma kazanç bilirim...
Sevdiğim sevildiğim,
İstediğimi rahat bir şekilde söyleyebildiğim,
Yüreğimde yer verdiğim,
Desteğiyle yoluma devam ettiğim,
Hatalarıma beraber gülebildiğim,
Yanında hata yapmaktan çekinmediğim,
Kırmaktan çekindiğim,
Anı mı kıymetlendirdiğim,
Beklentisiz sevdiğim,
Sevildiğimi hissettiğim,
Dostluk kavramını doldurabildiğimdir,
Benim eksik kalan yanımdır,
Hatırladığımda yüzümde tebessüm olandır,
Kendim gibi bildiğim...
Yorumlar
Dostlar hayatın en aydınlık yüzüdür..:)
zannetmek değil de öyle olduğunu düşünüyorum ilk adımda.Sonrasında kendime yakınlarla ,düşüncelerime,duygularıma yakın olanları seçiyorum.Kendim gibi bilmek bana benzesin isteğim değildir yanında kendim olabildiğim sanırım...Ortamda hzuur oluşuyorsa o kişi kendim bildiğimdir zaten..Bu yazıyı da bana benzemediği halde kendim bildiğim biri için yazmıştım..Sana hiç bir zaman yuh olamaz dost...Sevgiler..
/Gelibolu17,
Teşekkürler güzel insan,bizden de sana selamlar sevgiler..
/siyahkuğu,,
çok haklısın hayatı irdelememek lazım ama gel gör ki ben bunu aklıma anlatamıyorum ,kurtulmak lazım bu durumdan..
/Profösör,
Teşekkürler Hocam,dostluk ne güzel şey...
Aklımıza takılan şeyi gidermek kendi gayretimizle mümkün sanırım. Başkaları sadece geçici olarak üstünü örtebiliyor. Kendi cevaplarımızı bulamadığımız sürece en ufak rüzgarda o örtü savrulup açılıyor.
Sevgilerle kardeşim...
Aklımı meşgul eden sorunların temelinde dar çerçeveden bakmam varmış en azından şimdi bunun farkına vardım.Rabbim öyle ya da böyle, kişiler ya da olaylarla bana gösteriyor yanlış şekilde bakıp yorumladığımı..Hep doğru tarafta doğru şekilde bakmayı,görmeyi nasip etsin Rabbim bizlere..
öyle güzel yorum yazmışsınız ki cevabını yazarken uzun uzun düşündüm..Gerçi amacım tamamlayıcı cümleler kurmak değil ama ufak bir ek olsun güzel yorumunuza.
Sararmış yapraklar arasında yürürken bir yerlerde yolun sonunun yeşilliklere varacağını bilmek de umuttur kişi için.Ve bilirse ki yeşilin tonları arasında hayatın tebessümü de karşılayacak onu çok daha güçlü olacaktır adımları...
İlk adımda tereddüt etmiyorsunuz da sonrasında ilk adım için pişmanlıklar duyanların hikayeleriyle büyüdüğünüz için ve onlarla aynı oksijeni soluduğunuz için sonrasını düşünüp korkulara kapılmak da mümkün..Yani güzel heyecanların yanında kaygı ve korku da mevcut hayatın içinde :)