Kötü olduğum kadar iyiyim de,
Saf göründüğüm kadar akıllıyım da.
Tıpkı senin gibi...
Ağladığım kadar gülüyorum da
hatta biraz da fazla gülüyorum kimilerine göre kusur olsa da bu...
Evet evet ister inan ister inanma,sinir olunduğum kadar seviliyorum da.
Şaşırdıklarım,sandıklarımdan daha fazla mesela...
Umursamaz görünmek bir seçim ,
Acıyı içime dikip onun filizlenmesine izin vermemek için...
''Kim ne der ?''den çok ''Kim ne hisseder?'' ilgilendirdi beni,
Kimin ne dediğinin/beğenmemezliğinin, vicdanımın dedikleri yanında zerre kadar değeri olmadı benim için..
İçimde bir çocuğu canlı tutmayı da başaramadım,
Çünkü ben zaten hep çocuk gibiydim hiç büyüyemedim ki..
Sandığın kişi de olmadım biliyor musun ?
Çoğu zaman yanıldın, yaptıklarıma/yapamadıklarıma bakarak..
Ya sandığından derindim ya da sığ, bunun cevabını bilemeyeceksin belki de hiç bir zaman.
Önem sıralarımız farklı diye bizler farklı algılandık
Ama özünde aynıydık bilemedik,
konuşup düzgünce dillendiremedik
ve hissedemedik...
Özüne sahip çıkabilenler, farklı tanınsalar da aynı olan aynıydı
aklın yolu birdi, kabullenemedik..
Bir birimizi tanımanın cahili olduk.!
Cahil olmak ayıp değildi ama bunu kabul edip adım atamadık,
ayıbın en büyüğünü yaptık!
Ne zaman ki gerçekten saygıyı öğrendik/öğrenmeye gayret ettik,
o zaman dinlemeyi ,hissetmeyi,yargılamamayı başarmaya başladık,
çoğu zaman yarı yolda kalsak da ilerledik...
Kusur bulma merakı bizi bir birimizden uzaklaştırdı,
iyi niyet mıknatısları yaklaştırmaya çalıştıkça
ön yargı duvarları girdi araya yine uzaklaştırdı...
Yıkabildiğimiz duvarlarımız kadar bakışımız genişledi.
Katı kurallarla değil insani bakışlarla
görmeye çalıştık olan biteni, yaşanan ve yitirilenleri...
En son insan olduğumuzu hatırladık,
o,bu, şu yakıştırmalarından sıyrılamadık.
Onun gibi, şunlar gibi, sizler ,onlar bitmedi guruplarımız,
ve biz bu yüzden ne dinledik, ne hak verdik, ne de ortak bir konuda buluşabildik..
Yine de gayretliyiz sadece insani duygularla bakabilmeye,
en azından bir kısmımız...
Uzaklaştıranlardan değil yaklaştıranlardan
destek almak istiyor yüreklerimiz..
Doğrularda fikir birliği sağlayıp
hatalarda doğruyu bulmak için adım atıp ilerlemeyi seçiyoruz..!
Not:Başlık bulamadım yazıma cidden. Sizin fikriniz varsa paylaşın lütfen..Yazının başlık annesi/babası/kardeşi/abisi/ablası siz olun ;)
Yorumlar
Herşeye gönül gözüyle bakalım. Maddeyi manalaştıralım.
sen bana emin olduklarını yaz ben de ümitlenmek için sebepler varmış diye sevineyim :)
/Profösör,
Teşekkürler ...Çok hoş ,yüreğinize sağlık..
hoş bir yazıydı,teşekkürler :) selamlar
teşekkürler..Yok yok ben böyleyim diyemiyorum çünkü ben dengesisizim böyle olsam da değişebilirim onun için beni böyle sev olabilir belki :)
Güzel bereketli neşeli günler dilerim.
rica ettim...
e hadi ama değişmemişsin hala yazı başlığını,,,,bekliyom bak :)
yazı başlığını değiştim Profösör Hocam ve senin isteklerin doğrultusunda..Umarım olmuştur :)
teşekkürler güzel insan,etrafına gönül gözüyle baktığın sürece seni sevmeye devam edeceğimden emin olabilirsin :)
ben kaçanzi...
teşekkür ederim yorumunuz için..Her türlü hatayı yapmış olabilirim inanın, bir anda yazıp tekrar okumadan yayımlıyorum çoğu zaman yazılarımı..Düzeltme yapabilirim ,biraz üstünde durayım yazının..tşkler .. :)