Biz Çocukken,
Çamurdan çanak çömlek yapar fırında pişirir mutfak eşyası yapar evcilik oynardık...İp atlar, Al satarım bal satarım ,ustam ölmüş ben satarım diye bağıra çağıra oyuna dalar zamanın nasıl geçtiğini anlamazdık...Çizgi oynar çivi ile kargacık burgacık çizgiler çizen oyunlar oynardık...yorulunca çeşmeden kana kana su içer kaldığımız yerden devam ederdik...
Yazları camiye gider Cüzu ilk kim bitirecek yarışına girer Kur'an a geçtiğimiz zaman mutluluktan uçardık...Cami yolunda yol kenarlarında böğürtlen toplar yer ,kitap ayracı olarak şeker kağıtlarını kullanırdık...Kısa yol diye mezarlıktan geçer ,her geçişte bildiğimiz tüm duaları okur mezarlıkta yatanlara hediye ederdik...
Biz çocukken komşunun fındığını, eriğini çalıp yer, sonradan söylerdik...Çizgi film izler sonrasında heyecanla bir birimize anlatırdık...Bizim zamanımızda tvler (gerçi bir iki kanal vardı sadece) 24:00'da kapanırdı...Çizgi filmler de yaratıklar/androitler(!) yoktu...Bizim en pahalı oyuncağımız bez bebeklerimizdi...Bizim zamanımızda alabildiklerimiz azdı ama kıymetliydi...Kırmızı ayakkabılarımız en kıymetlilerimizdi...
Biz çocukken, eğlence yerlerimiz kapalı alanlar değildi olabildiğince geniş bahçelerdi...Düştükten sonra ağlar zırlar yine kalkıp oyuna devam ederdik.Ayağımızda morluklar hiç eksik olmazdı..Meyveyi ağacına çıkıp yer, çekirdeğini de arkadaşlarımıza atıp eğlenirdik..
Bizim zamanımızda Bayramlar ,Bayram gibiydi...Sevdiklerimizin bir araya geldiği özel günlerdi.Tatile gitmek büyüklerin yanına gitmekti ...Dedemizin evi en kıymetlimiz, babaanne ekmeği en lezzetli yemeğimizdi...Bizim zamanımız bize güzel anılar olarak kalan günlerdi..Bilgisayar/televizyon karşısında sanal şekilde yaşanıp hatıraları şimdiden silinmiş zamanlar değildi...
Çamurdan çanak çömlek yapar fırında pişirir mutfak eşyası yapar evcilik oynardık...İp atlar, Al satarım bal satarım ,ustam ölmüş ben satarım diye bağıra çağıra oyuna dalar zamanın nasıl geçtiğini anlamazdık...Çizgi oynar çivi ile kargacık burgacık çizgiler çizen oyunlar oynardık...yorulunca çeşmeden kana kana su içer kaldığımız yerden devam ederdik...
Yazları camiye gider Cüzu ilk kim bitirecek yarışına girer Kur'an a geçtiğimiz zaman mutluluktan uçardık...Cami yolunda yol kenarlarında böğürtlen toplar yer ,kitap ayracı olarak şeker kağıtlarını kullanırdık...Kısa yol diye mezarlıktan geçer ,her geçişte bildiğimiz tüm duaları okur mezarlıkta yatanlara hediye ederdik...
Biz çocukken komşunun fındığını, eriğini çalıp yer, sonradan söylerdik...Çizgi film izler sonrasında heyecanla bir birimize anlatırdık...Bizim zamanımızda tvler (gerçi bir iki kanal vardı sadece) 24:00'da kapanırdı...Çizgi filmler de yaratıklar/androitler(!) yoktu...Bizim en pahalı oyuncağımız bez bebeklerimizdi...Bizim zamanımızda alabildiklerimiz azdı ama kıymetliydi...Kırmızı ayakkabılarımız en kıymetlilerimizdi...
Biz çocukken, eğlence yerlerimiz kapalı alanlar değildi olabildiğince geniş bahçelerdi...Düştükten sonra ağlar zırlar yine kalkıp oyuna devam ederdik.Ayağımızda morluklar hiç eksik olmazdı..Meyveyi ağacına çıkıp yer, çekirdeğini de arkadaşlarımıza atıp eğlenirdik..
Bizim zamanımızda Bayramlar ,Bayram gibiydi...Sevdiklerimizin bir araya geldiği özel günlerdi.Tatile gitmek büyüklerin yanına gitmekti ...Dedemizin evi en kıymetlimiz, babaanne ekmeği en lezzetli yemeğimizdi...Bizim zamanımız bize güzel anılar olarak kalan günlerdi..Bilgisayar/televizyon karşısında sanal şekilde yaşanıp hatıraları şimdiden silinmiş zamanlar değildi...
Yorumlar
20 yıl sonra...
Diyecek biri, biz çocukken karayolları vardı otobüsle giderdik bir yerden bir yere. Film izlerdik o yolculuklarda. Biz çocukken gerçek insanlardı oyuncular, bir kutunun içinden izlerdik onları bazen saatlerce.
Biz çocukken, bilgisayarlarımız vardı evimizde masamızın üstünde, oyunlar alır yükler oynardık. Şimdiki gibi hazır gelmezdi her şey.
Biz çocukken hamburger yer eğlenirdik ve hatta suyu pet şişeden içerdik. Biz çocukken bayramlar olurdu, bazen Cumhuriyeti kutlardık bazende kurban keserdik. Biz çocukken abilerimiz amcalarımız bize çocukken televizyonun tek kanallı ve siyah beyaz olduğunu anlatır hüzünlenirlerdi, biz çocukken olan televizyon şimdi beş boyutlu ama izleyen yok...
Biz çocukken akrabalarımız, kuzenlerimiz olurdu, arada toplanır eğlenirdik. Şimdiki çocuklar amca ne demek, teyze ne demek, kuzen kime denir bilmiyorlar. Biz çocukken en azından bakacak bir denizimiz, kenarında yürüyecek bir sahil yolumuz vardı. Hatta çok ağaçların olduğu yerler vardı. Şimdi ağaç fotoğrafları var...
Bu bitmez be pabuç inan bana bitmez. En iyisi biz çocukken diyelim ama bugünkü çocukları da heyecanlandırmayı başararak. Kıyaslayarak değil... :)
Sevgiler...
Çocukluk çok güzel en azından hatıraları bizimle kalıyor ne hoş :)
/Volkan DENİZ,
Bir de şöyle yapıyorum ben doğmadan önce 20 sene önceye gidiyorum...Annemin babamın çocukluğuna..Ve onların bana örnek gösterdikleri ''Ah benim çocukluğumda' diye başlayana cümleleri hiç olmadı...Onların çocukluğunda çocuğa saygı pek de yokmuş..Onların çocukluğunda okumak diye bir şey pek yokmuş(okumak lüksmüş) Onların çocukluğunda çocuk yaşlarda zaten evlendiriliyorlarmış..Onların çocukluğunda Camiye gidip Kur'an öğrenmek diye bir şey sadece hayalmiş...
Ben yine de mutlu azınlıktan olduğumu düşünerek Ahh çocukluğum diyebiliyorum şükür..Umarım (ki ummaktan öte gider inş bu) benim çocuklarımın da anıları kalır büyüdüklerinde onlara...
/Yusufsan21,
Hatırlayamayacağın kadar eski değilsin bu dünyada..Bence hafızanı biraz zorla :)
Nasıl iyi geldi bu yazı.. Yüreğe sağlık..
anılarımızın olması ne güzel...Tabiki huzurlu anılar...Sevgiler ...Selam ve dua ile..
/uzunincebiryol,
Bir de leblebi tozu vardı ve bizim zamanımızda Ülker Napoliten çikolata en özel çikolataydı ...Of be ne güzel günlerdi;)
Sevgiyle...
Benim tanıdığım hiç kimse (60 yaş üstü) kur'an okumayı çocukken öğren(e)memiş...Ezanın da Türkçe okutulduğu dönemlere denk geliyor sanırım çocuklukları...Camilerde kur'an öğretiliyordu da gönderilmediler mi diyorsunuz,bakın bunu hiç sanmıyorum ....
Çocuğa saygıya gelince ben ailemde gördüm ve bir çok ailede gördüm görüyorum..Ha dersini ki çocuklara devlet tarafından saygı hiç olmadı bu konuda sizinle hem fikir olabilirim...Cehalet gittikçe (ki umutluyum) düzelecektir...Sevmeyi saymayı da öğreniyoruz öğrenecez..
Sizi bilmem ama olumsuzluklar kadar olumluları da görmeyi denemeliyiz düşünmeliyiz diyenlerdenim ben...Kii bunu benim gibi negatif şeyleri dile getiren ama pozitiflerle umutlarını yeşerten biri (ben) söylüyırum...
yorumlarınız için teşekkürler...Farklı düşünceler renktir ...Saygılar..
Neyse konu nerelere geldi. Sonuçta çocukluk güzeldir ama gelişen teknolji ile beraber çocukların çocuk olması gerektiğini unutmamak lazım. En önemli konuyu pas geçmişsiniz bari onuda söyleyerek bir nokta koyayım. Biz çocukkken bir tane sınav vardı sadece o sınava girerdik olmadığı zamanda kendimize başka yol çizerdik. Okuma yazmayı öğrenir öğrenmez burnumuza test kitaplarını dayayıp bizi ata çevirmezlerdi.. Heleki annelerimizin zamanında sınav bile yoktu, yeterki okumak iste...
Devlet sorunlarından bahsetmediğim için çevremden bahsetmişimdir yazımda da haklı olarak...Ama arapça kelimelerin bile kutsal sayılmasında temelinde Kur'an okumaktan uzaklaştırılmış olmanın yattığını düşünüyorum...!!!
Hem banane ya benim çocukluğum çok güzeldi özeldi ...;) bir dün gelir Devletin eksikliklerinden de bahsederim (düşündüm de yazmam herhalde ben buraya canımı sıkmaya gelmiyorum :p)
Ve at yarışına çeviren, insanı bir tek şeye odaklayıp hayatını elinden alan her türlü sınav ve sisteme biz de karşıyız...!
Neyse...
Bizler şanslıydık.
Büyük şehirlerde yaşayan çocukları nedense acıyorum ben..beton duvarlar arasında geçiyor hayatları ve eğlenceleri de...Çocukluk güzeldi..Keşke tüm çocuklar bizler gibi güzel yaşamış olsaydı..
/Dalgaları Aşmak,
Can sıkıntısı neydi bilmezdik de ,değil mi? Oynamaktan eğlenmekten yorulunan günler..şikayetler de azdı memnuniyetler de çok...Sevgiler..çelik çomak oyunu hatırlattığın için tşkler :)
Sevgiler güzel yürekli insan..
Sevgi ve dua ile...
bugunumde oyle ama insaniz, doyumsuzuz.. ve yazinizla yeniden o tebessumu yakaladim ..
guzeldi..
hayirli cumalar : )
Teşekkür ederim tebessüm olabildiysem ne mutlu bana :)
Saygılar..
Daha dur yav...80 yaşına gelince söylersin bu sözleri :)))Şimdiden başlama :)))
çocukluk insan yaşamının en güzel dönemidir.Siz de hafızanızı biraz yoklayın hep tebessümlerini hatırlayacaksınzıdır..Saygılar..
Bilmiyorum,geçmişe dönüp baktığım zaman bundan 3-4 yıl öncesinden daha geriye gidemiyorum. geçmişim yok gibi sanki...
Geçmişininiz olmadığını söylemeniz için ya hayatınızı 180 derece değiştirmiş olmalısınız ya da hatırlamak istemiyorsunuzdur yaşadıklarınızdan dolayı ..bilemiyorum...Diyecek sözüm yok ama çocuklük güzeldir ya !
Güzel olan çocukluğu(!) anımsayabilmek de güzeldir şimdi, öyle değil mi?