-Kavga etmek isterdim aslında...!Ama sonucu olmaz ki... Karşımdaki insan haksızsa ve bana ithamlarda bulunursa..Ama artık uğraşmıyorum ''Ben sandığın kişi değilim''demek için ve susuyorum karşımdaki anlamaktan uzaksa cümlelerimi...Ne gerek var doğruları anlatmaya, anlamayacağını gerçek anlamda dinlemeyeceğini bildiğin kişilere!
-Tepkilerimi saklamayı da hiç öğrenemedim-öğrenmeye çalıştım mı onu da bilmiyorum-o an tepkimi bakışlarımla ya da tek bir sözümle belli ediyorum.İşin kötüsü tepki vermesem bile günü geldiğinde yapılan kötülüğü ima ediyorum( bu huyumu sevmiyorum ama değiştirmek için uğraşıyorum)
-Gülümsemeyi ve dinlemeyi seviyorum.Yaşlıların hayat hikayelerini dinlemeyi deneyin sessizce..Anlatacak ne çok şeyleri oluyor ,neredeyse nefeslerinden kısıp devam ediyorlar hikayelerine.Yaşanmışlıkları ve tecrübeleri ,hayranlık uyandırır cinsten...
-Şimdilerde bu değişti ama önceleri hiç meraklısı olmadığım halde dostlarımın yapmaktan hoşlandıkları şeyleri yapardım.Şimdi daha çok onlar benim meraklarımla ilgileniyorlar...Şaka bir yana zaman insanı daha katı mı yoksa daha bencil mi yapıyor anlamış değilim.Ya da daha rahat ifade ediyorsunuz kendinizi ...İyilikler bunu dışında tutulmalı,onlar insan olmanın olmazsa olmazlarından.
-Çizgi film ve belgesel izlemeyi seviyorum.Hayatın, yanlışları çok gürültüsü fazla gidişatından insanı uzaklaştırıyor(yeni nesil çizgi filmler konumun dışında)Çizgi filmlerde konuşturulan hayvanlar sizi tebessüm ettiriyor ve çocuk olmanın nasıl bir şey olduğunu o an için bile olsa hatırlatıyor.Belgeseller ayrı bir alem,tefekkür için mükemmel izlenimler...Bir çok dünyanın/yaşamın için içe olduğu dünyanın gözler önüne serilmesi.Ayrı yaşantılar,aileler,koloniler,savaşlar,liderler...mükemmel düzen...
-İnsanları tanımaya meraklı biriyimdir.Ne kadar çok insan tanırsam, ne kadar çok hayat okur/dinlersem ,ne kadar çok insanı sever onlar tarafından sevilirsem o kadar mutlu oluyorum.Ne kadar çok iletişim kuruyorsam ruh olarak o kadar gelişiyorum gibi geliyor bana...insan sevip sevildiği kadar yaşıyordur bence.Sevgi içinde olduğu kadar mutlu etmeyi de biliyorsundur.Ne kadar sevgi varsa içinde o kadar sevgi dağıtırsın çevrene ve o derece huzur olur hayatında.
Yorumlar
Tepkilerini saklamayı hiç öğreneme zaten.. Yoksa bilinen sen olmazsın..
Yaşlıları dinleyebiliyorsan hayatı da seviyorsun gerçekten hayata gülümseyerek bakmayı da becerebiliyorsundur..
Çok güzel söylemişsin, sonuna kadar katılıyorum. İçinde sevgi olmayan etrafına sadece sıkıntı ve nefret dağıtır.
Sevgilerle...
Anlama diye bir şey yok. İnsanın kendisi bile çoğu kez kendini anlamazken kaldı ki başkaları anlasın.
Bu dert değil. İnsanların yalancı hmm'larıyla, evetleriyle yaşanabilir ama yanlış anlamalarla yaşanmıyor. Siz bir insana iyi duygular beslerken onun sizi kan emici olarak görmesi sizin hayattan nefret etmenize yetiyor.
Eğer bizi bizden iyi bilen Rabbimize imanımız olmasaydı bu hayatta bir dakika bile durulmazdı. Bizi İslamla şereflendirdiğin için sana yüz milyarlarca kez şükürler olsun Allahım.
Güzel düşüncelerin iyi tşkler..Tek çareyi bunda buldum sevgiyi yaşayıp,mutlu etmedikten sonra sen de mutlu olmuyorsun hayatta..
#Volkan,
ağzımı açıp gözünü yumup ağzıma geleni söyleyerek bir güzel kavga etmeyi çok isterdim inan...ama yapamıyorum ben hep kaçan kısımda oldum...
Baktım kavgadan korkuyorum kaçıyorum iyisimi ben SEVGİ tarafında kalayım eziliyormuş gibi görünsem de..Yüreğim rahat gerisi hikaye...
#Yusuf,
İnan bana anlayanlar var gerçekten dinleyip derdinle dertlenen ama belli etmeyenler var..Sana yardımcı olan senin için dua eden yürekler var..Ben buna inanmakta bazen güçlük çeksem de varlar..Onlarsınz bu hayat çekilmez...Hep de varolsunlar..
sevgi ve duayla..