Gecenin bir vakti insan kendiyle başbaşa kalır ve olanlar olur..günlük hayattan sıyrılıp kendi kendine özeleştiri yaptığın dakikalardır bu...Onun içindir ki tövbe için gece yarıları ibadetleri makbuldur..kafanı kendin dışında hiç bişey meşgul edemez...
Bu durumlarda tek hatırladığım nankörlüğüm olur benim...Çünkü bilerek işlediğim bi kötülüğüm yoktur insanlara karşı(çok kırıldığım zaman serzenişlerimin dışında)Hani belki öyle kalbinin güzelliği yüzüne vurmuş olan nurlu insanlardan değilsem de kötü insanlar katagorisine de hiç girmedim Rabbime binlerce şükür..Benim tek utancım bunca nimet içince şikayet edecek bişeyler bulabilmemdir...Bunu çok sık dile getirmesem de aklıma getirmem bile utanmak için yeterli nedendir diye düşünüyorum...İnsan bunun farkında Ramazan ayında daha çok oluyo...Tv de ve dinlediğiniz radyolar da bangır bangır ihtiyacı olan insanlar anlatılıyor,onlar anlattıkça siz gözyaşlarıyla yerin dibine bi adım daha yaklaşıyorsunuz...Bu ülkede şu an Ramazanın 17.gününe kadar sadece makarna yiyerek oruç tutan ve akabinde orucunu açan insanlar var(mış),dünyanın başka bir yerinde belki (ki belki değil kesin)o makarnayı bile bulamadan oruç tutan insanlar var aslına bakarsanız oruç tutan ya da tutmayan değil açlıktan kıvranan insanlar var...Ve hepsi bizim kardeşimiz...Sıkıntı namına burada sıralanabilecek binlerce şey yazılabilir ...Bana duyduklarım bile yetiyo...Ciddi anlamda UTANIYORUM şikayet ettiğim ya da şikayete meyil verdiğim her saniye için:( şikayet ederken de neyime güveniyorum hiç bir fikrim yok...elimdekilerin yarın elimden alınmayacağının garantisinin olmadığını bile bile gamsızca şikayetlerim oluyo...
Kibir,riya ve hırs hayatta en sevmediklerim listesinde ilk üç sırayı alıyor...ve ben çok korkuyorum ki bunları bilmeden ben de yapıyor olmayayım..Haddini bilen biri olarak yinede insan elindekilere biraz güvenebiliyo..çok fazla hatırlayamıyor elindekilerinden beklemediği bir an olabilceğini..Elindekilerinin varlığına güvenmek de kibir midir(!)bilemiyorum...İyi bi şey değil orası kesin..
İçimden geçenleri Rabbim biliyor ve düşüncelerimi de parmaklarım sayesinde siz biliyorsunuz...Nasıl insanım buna ben karar veremedim iyiler içindemiyim yoksa daha çok yol katetmem mi gerekiyor...Tek bildiğim karınca misalinde olduğum gibi( binlerce şükür) şimdilik safım belli(ki Rabbim bu saftan ayırmasın ne tüm kardeşlerimi ne de beni)BUndan sonrası ,tıpkı bundan önce olduğu gibi Allah'a emanet...
Rabbim her konuda Yar ve yardımcımız olsun..Her zaman dualarımda şunu söylerim''hayatıma kim girdiyse iyi ya da kötü Rabbim onlarla birlikte benim de günahlarımı affeyle...''Sağlıkla ve huzurla kalın (güp)güzel insanlar...Biliyorum ki bu yazıyı okuyan insanlar yazandan binlerce kat daha iyidir...SEvgiler...
Bu durumlarda tek hatırladığım nankörlüğüm olur benim...Çünkü bilerek işlediğim bi kötülüğüm yoktur insanlara karşı(çok kırıldığım zaman serzenişlerimin dışında)Hani belki öyle kalbinin güzelliği yüzüne vurmuş olan nurlu insanlardan değilsem de kötü insanlar katagorisine de hiç girmedim Rabbime binlerce şükür..Benim tek utancım bunca nimet içince şikayet edecek bişeyler bulabilmemdir...Bunu çok sık dile getirmesem de aklıma getirmem bile utanmak için yeterli nedendir diye düşünüyorum...İnsan bunun farkında Ramazan ayında daha çok oluyo...Tv de ve dinlediğiniz radyolar da bangır bangır ihtiyacı olan insanlar anlatılıyor,onlar anlattıkça siz gözyaşlarıyla yerin dibine bi adım daha yaklaşıyorsunuz...Bu ülkede şu an Ramazanın 17.gününe kadar sadece makarna yiyerek oruç tutan ve akabinde orucunu açan insanlar var(mış),dünyanın başka bir yerinde belki (ki belki değil kesin)o makarnayı bile bulamadan oruç tutan insanlar var aslına bakarsanız oruç tutan ya da tutmayan değil açlıktan kıvranan insanlar var...Ve hepsi bizim kardeşimiz...Sıkıntı namına burada sıralanabilecek binlerce şey yazılabilir ...Bana duyduklarım bile yetiyo...Ciddi anlamda UTANIYORUM şikayet ettiğim ya da şikayete meyil verdiğim her saniye için:( şikayet ederken de neyime güveniyorum hiç bir fikrim yok...elimdekilerin yarın elimden alınmayacağının garantisinin olmadığını bile bile gamsızca şikayetlerim oluyo...
Kibir,riya ve hırs hayatta en sevmediklerim listesinde ilk üç sırayı alıyor...ve ben çok korkuyorum ki bunları bilmeden ben de yapıyor olmayayım..Haddini bilen biri olarak yinede insan elindekilere biraz güvenebiliyo..çok fazla hatırlayamıyor elindekilerinden beklemediği bir an olabilceğini..Elindekilerinin varlığına güvenmek de kibir midir(!)bilemiyorum...İyi bi şey değil orası kesin..
İçimden geçenleri Rabbim biliyor ve düşüncelerimi de parmaklarım sayesinde siz biliyorsunuz...Nasıl insanım buna ben karar veremedim iyiler içindemiyim yoksa daha çok yol katetmem mi gerekiyor...Tek bildiğim karınca misalinde olduğum gibi( binlerce şükür) şimdilik safım belli(ki Rabbim bu saftan ayırmasın ne tüm kardeşlerimi ne de beni)BUndan sonrası ,tıpkı bundan önce olduğu gibi Allah'a emanet...
Rabbim her konuda Yar ve yardımcımız olsun..Her zaman dualarımda şunu söylerim''hayatıma kim girdiyse iyi ya da kötü Rabbim onlarla birlikte benim de günahlarımı affeyle...''Sağlıkla ve huzurla kalın (güp)güzel insanlar...Biliyorum ki bu yazıyı okuyan insanlar yazandan binlerce kat daha iyidir...SEvgiler...
Yorumlar
Yardıma muhtaç olalım yada olmayalım herkezin yapması gereken ve en önde gelen tek şey ŞÜKÜR etmek ..Bunu yaparsak asla yardıma muhtaç olmayız..