Varlığınız Varlığıma Armağan

Fotograf  bana ait değildir, paylaştığım için de sahibi kızmaz diye düşünüyorum  :)

  Kendini ifade etme konusunda zorluk çekmedim hiç.Beni,canı istediği gibi algılayanlar ve kendimi ifade etmeyi istemediğim kişiler konunun dışında.Genelde hangi konuda nasıl bir düşüncem olduğunu ifade ederim.Özellikle yanlış olduğunu düşündüğüm konularda fikirlerimi belirtirim.Çünkü tembelim, sürekli aynı konularda fikir/davranış/görüş karmaşasının içinde olmaktan sıkılıyorum.Yanlış bildiğim ama doğru sandığım bildiklerimin yanlışlığını gördüğümde de bunu belirtmekten çekinmem.Belki kelime hazinem çok zengin değil ama hafızamdaki kelimeler ve mimiklerim kendimi ifade etmemde bana yetiyor gibi gibi...

  Eskiden ,başkaları için sıkıldığım ortamlarda kalıyordum şimdi onu da yapmıyorum.Yapmaya çalışsam da başarılı olamıyorum elimde değil,ortamdan kopuyorum ve daralıyorum bir süre sonra.Ben de hem bu durumu yaşamamak hem de insanlara karşı riyakar olmamak için istemediğim ortamlara katılmıyorum.Kalın çizgilerle ''Asla''demiyorum ama elimden geldiğince ruhuma iyi gelen ortamlarda mekanlarda olmaya çalışıyorum.Kendi doğrultunuzda yaşadığınızda kimileri sizi olduğunuz gibi kabullenip seviyor kimileri de zanlarıyla yargılıyor ya da öteliyor.Her iki tarafta sağ olsun, var olsun diyecek söz yok.

  Aslında bu gün, yazılarımı okuyan dostlara teşekkür etmek istiyorum.Blogumu ilk açtığımda ciddi anlamda berbat yazıyordum geri dönüp baktığımda kendimden utanıyorum o derece kötü yazmak!...Ama büyük bir sabırla beni takip eden herkese teşekkür ederim.Sürekli söylüyorum ben sadece beni mutlu ettiği için yazıyorum.Sıkıntılarımı, düşüncelerimi, mutluluklarımı yazmak beni rahatlatıyor...Blogum olmadan önce de yazardım ben ;onlarca günlüklerim var mesela.Hatta sevdiğim insanlara küçük notlar /mektuplar yazar kitap aralarına ya da çantalarına koyardım.Sinirlendiğim zaman bunu yazar sonra da sinirim geçtikten sonra yırtardım(saklayıp da tekrar hatırlamak hoş olmaz diye)Bazı gazete ve dergilere yazılar yazar gönderirdim falan...

  Şimdi blogum var hem yazıyor hem rahatlıyor hem de tatlı bir tebessüm haline bürünüyorum.Yazılarımı okuyanların olduğu görünce ve özellikle düşüncelerimi anlayanlara çok çok teşekkür ediyorum.Bazen yorum yapanlara bakıyorum ve  bazıların şaşırıyorum ! Yazma işinde gerçekten çok çok iyi olan bazı dostların benim gibi dil bilgisinden bihaber birinin yazılarını okumalarına hayret ediyorum (ama çok da mutlu oluyorum)Demek ki diyorum en azından fikirlerimi/düşüncelerimi bir şekilde ifade edebiliyorum.Kırık dökük cümlelerim demek ki asıl beni yansıtabiliyor...Gerçi yazı dili her türlü yanılgıya da yol açabiliyor-sonuçta sözlü iletişimde de karşı tarafın sizi anlayabildiği kadardır kendinizi anlatabilmeniz-onun için tüm eksikliklerime rağmen blog yazılarımdan beni anlayabilenlerin olması güzel bir duygu.

  Tek tek isimlerinizi saymak istemiyorum sizler biliyorsunuz zaten benim dost dediğim kişilerin SİZ ler olduğunuzu.Beni ciddiye aldığınız, samimiyetimi anladığınız, sabırla yazılarımı okuduğunuz ve yorumladığınız için, yanlışlarımda düzelttiğiniz için,fikirlerinizi maillerle bile belirttiğiniz; arkadaş dost ,abi ,kardeş olduğunuz için,benim dünyaya bakışımı genişletecek yazılarınız için ve yorumlarınız için,iyi niyetli destekleriniz için ,dostluğun mekanla ve mesafeyle sınırlı olmadığını gösterdiğiniz için, iyi insanların,düşünen bilinçli insanların var olduğunu hatırlattığınız için, daha öğrenecek dağlar kadar çok şeyim olduğunu anımsattığınız için,sizlerle birlikte yazmayı öğrenmeye başladığım için,doğruları doğru yerde aramanın dikkatini çektiğiniz için,hayatı yargılamadan okuyarak yaşamam gerektiğini yine yeniden hatırlattığınız için sizlere çok çok teşekkür ederim.İyi ki varsınız iyi ki net ortamında bile olsa karşılaşmışız...Hayatıma çok güzel renk kattınız...Sizleri seviyorum ve bu sevgi hiç kimsenin belirlenmiş sınırlarla kısıtlayamayacağı bir sevgi...

Saygılarımla...

BU ŞARKIYA TEK KELİMEYLE BAYILDIM .UZUN SÜRE DİNLERİM BU PARÇAYI DA..