Bilerek kötülük yapmışlığım yok diye iyi biri olmuyorum elbette ama yine de vicdanım rahat oluyor ve başımı rahat koyuyorum yastığa (gerçi yumuşak yastık kullanmanın da etkisi vardır bu durumda belki bilemiyorum ama!) Bildiğim en belirgin zayıflığım cehaletim sanırım.Meraklıyım ama okudukça daha da bilmediğimin farkında olan korkağın biriyim.Hatta adım atmaktan korkan biriyimdir..''Ne olacak ki sanki'' bile derim istediğim şeyleri yapacağım zaman,böyle de gamsız bir yanım var...
Ve anlamıyorum daha dün (!) en yakınları hakkında atıp tutan kişilerin bu gün (!) hiç bir şey yokmuş gibi o kişilerin yanında yer almalarını.Bu pişmanlık falan da değil;biliyorum ki yarın en ufak hatasında yine onun arkasından atıp tutacak kişiler bunlar.Düşünmeyecekler ''Acaba haklı mı bu kişi''diye.Sormadan ,konuşmadan yargılayacak yetmeyecek bir de arkasından atıp tutacaklar bir de yanlarına destekçiler arayacaklar.İşte ben asıl bu cehaleti anlayamıyorum.Nasıl bakabiliyorlar ardından olur olmaz konuştukları kişilerin yüzlerine.Bahsettiğim basit dedikodular değil;bilmeden iftira atmalar...
Bir zamanlar benim hakkımda asılsız şeyleri arkamdan konuşan ve arkadaşım diye etrafımda olan biri vardı.Benim hakkımda söylediklerini duyduğumda aklım durmuştu(lafım gelişi ,hemen sevinmeyin caanım sizde) bir insan nasıl böyle bir şey yapar demiştim ve inanın uzun süre etkisinden çıkamamıştım.Ailemden ve sevdiklerimden ilk uzaklaştığım dönemlerde gelmişti bu başıma.Daha çok gençtim insanların fesatlıklarıyla karşılaşmamıştım onun için ilk olan ben de şok etkisi yapmıştı!
O zaman da aklım almıyordu şimdi de almıyor bir insanın planlı programlı kötülük yapmasını,karşısındakini ezmesini ya da ardından kuyusunu kazıyıp yüzüne gülümsemesini..Ne tuhaf ya ! İnsan hiç mi korkmaz yaptığı kötülüklerin getirilerinden ! Enteresan....
Ve anlamıyorum daha dün (!) en yakınları hakkında atıp tutan kişilerin bu gün (!) hiç bir şey yokmuş gibi o kişilerin yanında yer almalarını.Bu pişmanlık falan da değil;biliyorum ki yarın en ufak hatasında yine onun arkasından atıp tutacak kişiler bunlar.Düşünmeyecekler ''Acaba haklı mı bu kişi''diye.Sormadan ,konuşmadan yargılayacak yetmeyecek bir de arkasından atıp tutacaklar bir de yanlarına destekçiler arayacaklar.İşte ben asıl bu cehaleti anlayamıyorum.Nasıl bakabiliyorlar ardından olur olmaz konuştukları kişilerin yüzlerine.Bahsettiğim basit dedikodular değil;bilmeden iftira atmalar...
Bir zamanlar benim hakkımda asılsız şeyleri arkamdan konuşan ve arkadaşım diye etrafımda olan biri vardı.Benim hakkımda söylediklerini duyduğumda aklım durmuştu(lafım gelişi ,hemen sevinmeyin caanım sizde) bir insan nasıl böyle bir şey yapar demiştim ve inanın uzun süre etkisinden çıkamamıştım.Ailemden ve sevdiklerimden ilk uzaklaştığım dönemlerde gelmişti bu başıma.Daha çok gençtim insanların fesatlıklarıyla karşılaşmamıştım onun için ilk olan ben de şok etkisi yapmıştı!
O zaman da aklım almıyordu şimdi de almıyor bir insanın planlı programlı kötülük yapmasını,karşısındakini ezmesini ya da ardından kuyusunu kazıyıp yüzüne gülümsemesini..Ne tuhaf ya ! İnsan hiç mi korkmaz yaptığı kötülüklerin getirilerinden ! Enteresan....
Yorumlar
Böylesi insanlarda var. Üstelik yüzsüzler de. İşi düştü mü yine gelir kapına.
İnsanları anlamak zor. En iyisi anlamaya çalışmamak. :)