''Bir insan yedisinde neyse yetmişinde de o'' sözü sanırım gerçekten doğru.Gerçi iyi yönleriyle değişmiyorsa bu artıdır ama eski yönleriyle bu böyleyse insan büyük bir ziyandadır.Ciddi anlamda sinirleniyorum bu duruma.Bir insan on yıl önceki kötü davranışını hala yapıyorsa bir adım ilerlememiştir hayatta diye düşünüyorum.
Dedikodu bir hastalık öyle ki; alışan kişi bir süre sonra yakınlarının, hatta akrabalarının ve aile bireylerinin hakkında bile boş konuşmaya başlıyor.Buna şahit olunca inanın midem bulanıyor insanlardan.Her kim olursa olsun...Bir insan nasıl olur da akrabası ya da sürekli yüz yüze bakacağı insanlar hakkında olur olmaz,kötülüğüne konuşabilir.Onu zora sokacak davranışlarda bulunabilir..Anlamakta güçlük çekiyorum,anlamıyorum anlamak da istemiyorum zaten o tür kişileri ve davranışları.
Sabah ne güzel sakin sessiz hastalığımı dinlenerek geçirmeye çalışıyordum ;kısa bir telefon konuşmasından sonra duyduklarım yüzünden resmen tepemin tası attı.İnsanları anlamak için kurslar açılsa ve bir ömür boyu sürse bu kurslar yine de bir arpa boyu yol alamayız insanları tanıma adına sanırım.Sizin aklınıza gelmeyecek bencillikler yapabiliyor insanlar.Diyorsunuz ki;'' Bunca zaman geçmiş düzelmişlerdir, iyiye gidiyor gibi görünüyorlar'' ama yok insanlar oldukları yerde sayıyorlarmış da siz iyi niyetinizle düzeliyorlar sanıyormuşsunuz..Hayy Allah'ın Sen bu insanlara akıl,fikir, insaf, edep,merhamet ver...Diyecek söz bulamıyorum insanın insana karşı yaptığı saygısızlıklara!
Bir insan boş boş başkalarının ardından atıp tutmadan önce en azından bir kendine bakmalı ,ben neyim ki karşımdakine bu kadar yükleniyorum diye..Ama yoook olur mu ,başkası hakkında ahkam kesmek çok daha kolay hem öyle yapınca kendi eksikliklerini/ayıplarını da gizlemiş/arkalara atmış olurlar demek ki!!!
Not:Keçiyle ilgili bir söz var ki bu yazıma çok yakışırdı ama saygımdan dolayı yazamadığım için sadece keçinin kendisini koydum...
Yorumlar
Ama bazıları işte ya... Bazıları...