Not:Bu yazıda asla genelleme yaparak dini eğitim veren kurumları kötülemek istemedim.Ben sadece yaşadıklarımı aktarıyorum ve çok yanlış şeyler varken bunların zamanda düzelmeye başladığını belirtmek için yazıyorum..
Bir yıl Kur'an kursuna gittim.Kur'anı ve dini eğitimlerimi daha iyi alayım diye.Ama orada geçirmiş olduğum bir yılı hep hayatımın arka taraflarına ittim düşüncelerimden uzaklaştırdım.Hatırlamak istemediğim için.
Çünkü,Kur'an öğretmek için açılan bir yerde olmaması gereken her şey vardı ortamda.(Bu arada bahsettiğim kurs belli bir cemaat ya da tarikate bağlı bir kurs değildi,devletin açtığı resmi bir Kur'an kursuydu.)
Şimdi düşünüyorum da neden ilk kaydolduğum hafta bırakmadım kursu ya da şikayetlerimi neden aileme anlatmadım ve bırakmadım kursu...Yaşım çok küçüktü ve biraz da salak olduğum için sanırım düşünemedim bunları.Gerçi Kur'an okumayı öğrendim öğrenmesine de din eğitimi verenlerden korkmaya başladım bu öğrenim sonunda.
Kurstaki ilk günümden bahsetmek istiyorum.İlk gün bir yerde toplanmış arkadaşlarımızla tanışıyorduk ve elinde cetvel bir kadın girdi odaya ve bizi sıraya geçirdi.Ellerimize vurdu cetvelle (korku filmi gibi bir durum bir çocuk için)Sebebi ise ikindi namazını kılmamış olmamız.Kursa yeni gelmiş 11-12 yaşında öğrencilere hoşgeldin
köteğiydi sanırım ya da ''ben bildiğiniz insanlara benzemem, kafamda bir tahta eksik siz de bunu böyle bilin''in bir gösteriş şekli,bilemiyorum.Üstelik namaz kılmak için öncelikle abdest almak gerekli olduğunu biliyoruz ama kursta sular akmıyor! Kendisini hoca sanan o kadın bizden bir açıklama beklemeden elinde cetvelle sıra dayağı çektiği için suların akmadığını da büyük ihtimalle sonradan haberdar olmuştur ama bunun da onun açısından bir şey ifade ettiğini sanmıyorum..
Yemekleri berbat olan (siz bu berbatın içine pisi de ekleyin lütfen) kursun özellikle tuvaletleri pislik yuvası bir halde.Sadece müftü geleceği zaman dip bucak temizlenen, hocaların(!) şirin gözükmeye çalıştığı bir yer düşünün..Bir hoca dışında diğerlerinin sürekli öğrencileri dövdüğü şeytandan korkar gibi hocalardan korkulduğu bir ortam ! İnanın abartmıyorum,yatılı kalan ve yurttan kaçmaya çalışan çok öğrenci oluyordu,eminim onlar memnuniyetlerinden kaçmıyorlardı....! O günlerden aklımda kalan en net görüntülerden biri de vücutlarında alerjik ya da mikrobik yaralar çıkan öğrenciler ve küflü sucuklar nedense! Dedim ya o günleri hafızamın en ücra köşelerine ittiğim için çok da fazla şey hatırlamıyorum..Bunları yaşamamış olsam ve başkalarından duymuş olsam belki de inanmazdım/inanmak istemezdim ama yaşadım ve şimdi üzülüyorum o durumlara..Yazık diyorum din eğitimi verilen yerlerde böyle şeyler olmamalıydı...
Hiç mi iyi bir şey yoktu derseniz vardı elbet.Bir Zeynep hocamız vardı o geldiğinde melek geldi sanırdık dersimize çünkü kendi de güzel bir insan olduğu için öğrencilere de (yani bize) çok güzel/iyi davranıyor, çok eğlenceli ve güzel ders işliyordu.Onun dersi hiç bitmesin istediğimizi hatırlıyorum.Gerçek bir hocaydı olması gerektiği gibi anlayacağınız..Korkutmaktansa sevdiriyordu dersleri bize..!
Bunlara benzer bir Kur'an kursuna yakışmayan bir yığın saçmalık içinde bitirdim kursu (üstelik başarıyla) Ama Allah biliyor oradan ayrıldıktan sonra dinden korkmaya, hocalardan da ciddi anlamda korkmaya başlamıştım.Çok şükür ki İmam-Hatip'e başladığımda özellikle Kur'an Hocamız harika bir insandı.Sayesinde dinin de din eğitimi verenlerin de diğerleri (!) gibi olmadığını gördüm/öğrendim.İmam-Hatip de okuduğum için hep gurur duydum ve mutlu oldum..Çünkü bana çok şey kattı okuduğum okul.Sevmeyenlerin sandıklarının tersine oralarda din gerçek anlamda öğretiliyor ve doğru kişiler tarafından öğretiliyor (istisnalar kaideyi bozmaz)
Din adına eskiden çok daha yanlış şeyler yapılıyordu benim fikrimce.Şimdi kurslar eskisi gibi değil.İnsanlar(özellikle çocuklar) şimdi asla benim gördüklerimi görmüyorlar ve eğitimsiz eğitimciler(!) tarafından dinden uzaklaşılmıyorlar..Kur'an öğreten kurslarda (özelleri bilmiyorum devlete bağlı kurumlardan bahsediyorum) İlahiyat mezunları görev yapıyor.Yani eğitimli kişiler eğitim veriyor.Ve din sevdiriliyor ,çocuklar dinden soğutulmuyor tam tersi çekilmeye çalışılıyor..İslam dini güzel ahlak,temizlik,güzellik, sevgi dini ve bu böyle(yani doğru şekilde) anlatılıyor çok şükür..Asla cahil insanlar tarafından anlatılmamalı,cahilce insanlar (özellikle çocuklar)dinden soğutulmamalı /ürkütülmemeli...
Fazla da uzatmak istemiyorum kötü yaşadığım ne vardı düşünürken bu geldi aklıma ve paylaştım.Her şey daha iyiye gidiyor ,gidecek de ümitliyim ben..Gerçi olumlular kadar olumsuzluklarda olmuyor değil ama din artık çok daha açık, çok daha fazla okunarak öğreniliyor..Kişilerden daha çok okuyarak öğreniliyor bu da bence büyük ilerleme sayılır...
Bir yıl Kur'an kursuna gittim.Kur'anı ve dini eğitimlerimi daha iyi alayım diye.Ama orada geçirmiş olduğum bir yılı hep hayatımın arka taraflarına ittim düşüncelerimden uzaklaştırdım.Hatırlamak istemediğim için.
Çünkü,Kur'an öğretmek için açılan bir yerde olmaması gereken her şey vardı ortamda.(Bu arada bahsettiğim kurs belli bir cemaat ya da tarikate bağlı bir kurs değildi,devletin açtığı resmi bir Kur'an kursuydu.)
Şimdi düşünüyorum da neden ilk kaydolduğum hafta bırakmadım kursu ya da şikayetlerimi neden aileme anlatmadım ve bırakmadım kursu...Yaşım çok küçüktü ve biraz da salak olduğum için sanırım düşünemedim bunları.Gerçi Kur'an okumayı öğrendim öğrenmesine de din eğitimi verenlerden korkmaya başladım bu öğrenim sonunda.
Kurstaki ilk günümden bahsetmek istiyorum.İlk gün bir yerde toplanmış arkadaşlarımızla tanışıyorduk ve elinde cetvel bir kadın girdi odaya ve bizi sıraya geçirdi.Ellerimize vurdu cetvelle (korku filmi gibi bir durum bir çocuk için)Sebebi ise ikindi namazını kılmamış olmamız.Kursa yeni gelmiş 11-12 yaşında öğrencilere hoşgeldin
köteğiydi sanırım ya da ''ben bildiğiniz insanlara benzemem, kafamda bir tahta eksik siz de bunu böyle bilin''in bir gösteriş şekli,bilemiyorum.Üstelik namaz kılmak için öncelikle abdest almak gerekli olduğunu biliyoruz ama kursta sular akmıyor! Kendisini hoca sanan o kadın bizden bir açıklama beklemeden elinde cetvelle sıra dayağı çektiği için suların akmadığını da büyük ihtimalle sonradan haberdar olmuştur ama bunun da onun açısından bir şey ifade ettiğini sanmıyorum..
Yemekleri berbat olan (siz bu berbatın içine pisi de ekleyin lütfen) kursun özellikle tuvaletleri pislik yuvası bir halde.Sadece müftü geleceği zaman dip bucak temizlenen, hocaların(!) şirin gözükmeye çalıştığı bir yer düşünün..Bir hoca dışında diğerlerinin sürekli öğrencileri dövdüğü şeytandan korkar gibi hocalardan korkulduğu bir ortam ! İnanın abartmıyorum,yatılı kalan ve yurttan kaçmaya çalışan çok öğrenci oluyordu,eminim onlar memnuniyetlerinden kaçmıyorlardı....! O günlerden aklımda kalan en net görüntülerden biri de vücutlarında alerjik ya da mikrobik yaralar çıkan öğrenciler ve küflü sucuklar nedense! Dedim ya o günleri hafızamın en ücra köşelerine ittiğim için çok da fazla şey hatırlamıyorum..Bunları yaşamamış olsam ve başkalarından duymuş olsam belki de inanmazdım/inanmak istemezdim ama yaşadım ve şimdi üzülüyorum o durumlara..Yazık diyorum din eğitimi verilen yerlerde böyle şeyler olmamalıydı...
Hiç mi iyi bir şey yoktu derseniz vardı elbet.Bir Zeynep hocamız vardı o geldiğinde melek geldi sanırdık dersimize çünkü kendi de güzel bir insan olduğu için öğrencilere de (yani bize) çok güzel/iyi davranıyor, çok eğlenceli ve güzel ders işliyordu.Onun dersi hiç bitmesin istediğimizi hatırlıyorum.Gerçek bir hocaydı olması gerektiği gibi anlayacağınız..Korkutmaktansa sevdiriyordu dersleri bize..!
Bunlara benzer bir Kur'an kursuna yakışmayan bir yığın saçmalık içinde bitirdim kursu (üstelik başarıyla) Ama Allah biliyor oradan ayrıldıktan sonra dinden korkmaya, hocalardan da ciddi anlamda korkmaya başlamıştım.Çok şükür ki İmam-Hatip'e başladığımda özellikle Kur'an Hocamız harika bir insandı.Sayesinde dinin de din eğitimi verenlerin de diğerleri (!) gibi olmadığını gördüm/öğrendim.İmam-Hatip de okuduğum için hep gurur duydum ve mutlu oldum..Çünkü bana çok şey kattı okuduğum okul.Sevmeyenlerin sandıklarının tersine oralarda din gerçek anlamda öğretiliyor ve doğru kişiler tarafından öğretiliyor (istisnalar kaideyi bozmaz)
Din adına eskiden çok daha yanlış şeyler yapılıyordu benim fikrimce.Şimdi kurslar eskisi gibi değil.İnsanlar(özellikle çocuklar) şimdi asla benim gördüklerimi görmüyorlar ve eğitimsiz eğitimciler(!) tarafından dinden uzaklaşılmıyorlar..Kur'an öğreten kurslarda (özelleri bilmiyorum devlete bağlı kurumlardan bahsediyorum) İlahiyat mezunları görev yapıyor.Yani eğitimli kişiler eğitim veriyor.Ve din sevdiriliyor ,çocuklar dinden soğutulmuyor tam tersi çekilmeye çalışılıyor..İslam dini güzel ahlak,temizlik,güzellik, sevgi dini ve bu böyle(yani doğru şekilde) anlatılıyor çok şükür..Asla cahil insanlar tarafından anlatılmamalı,cahilce insanlar (özellikle çocuklar)dinden soğutulmamalı /ürkütülmemeli...
Fazla da uzatmak istemiyorum kötü yaşadığım ne vardı düşünürken bu geldi aklıma ve paylaştım.Her şey daha iyiye gidiyor ,gidecek de ümitliyim ben..Gerçi olumlular kadar olumsuzluklarda olmuyor değil ama din artık çok daha açık, çok daha fazla okunarak öğreniliyor..Kişilerden daha çok okuyarak öğreniliyor bu da bence büyük ilerleme sayılır...
Yorumlar
Öylesine arkadaşların peşine takılıp gitmiştim kursa.Annem de git bak bakalım sen de gidersin demişti.
İlk ders ilk çocuk Sübhaneke'yi okuyamadı çat çut ... Bir daha da gitmemiştim :))))
harika duygularla girmelisin o sınıfa islamiyeti anlatırkenki ışığı görmeli sendeki çocuklar ki örnek alsın seni
rabbim kimlere kaldık....
Allah herkesi doğru yola iletsin.