Sürekli ,kendin olmak/olmamak kelimesi dolanıyor ortalarda..Kim ne kadar kendi, kim maskeler takıyor...Kafam karışmış durumda..Sanki bu durum da bir şeylerle karıştırılmaya başladı gibi geliyor bana..İnsan evlat olduğu gibi arkadaş olamaz,sıradan arkadaşlarıyla olduğu gibi dostlarıyla olamaz,büyüklerinin yanında olduğu gibi yaşıtlarının yanında olamaz..gibi.Hepimiz gün içerisinde farklı rollere bürünüyoruz ve bu durumlarda samimi olduğumuz sürece sorun olmaz diye düşüyorum...
Konu riyakarlıksa tamam riyakarlığa hepimiz karşıyız..Ama durum ve kişilere karşı hal ve hareketlerimizin farklı olması doğal gibi geliyor bana..Arada uçurumlar olmadığı sürece sorunda olmaz diye düşünüyorum..Eğer uçurumlar varsa yine konu riyakarlığa giriyor..Neyse benim konum bu değil zaten ,ben bu konuyla alakalı farklı bir şeyden bahsetmek istiyorum...
İnsanlar sizi ne kadar tanıyabilir? Aslına bakarsanız kimse kimseyi gerçekten tanıyamaz ama yine de hakkımızda iyi ya da kötü izlenimleri fikirleri olabilir insanların...Ve bunu sağlayanda bizin hal/hareket ve olaylar karşısındaki tutumlarımızdır...Sevgiyi içerimizde ve dış dünyamızda ne derece yer edindiğimizle alakalıdır..Kendimizi kime ne kadar ifade etmek istiyorsak o kadar tanınırız...Tanınmak bizim elimizde diye düşünüyorum..
İzin verdiğimiz sürece yaklaştırıyoruz insanları kendimize...! Ne derece özümüzü paylaşıyorsak karşımızdakiyle o derece samimi oluyoruz o derece tanımalarına fırsat veriyoruz bizi... Birileri sizin hakkınızda kötü zanlarda bulunuyorlarsa ya siz çoğunluğu rahatsız edecek kadar kötü birisinizdir ya da sizi tanmayanların zanlarıdır söylenenler..Arkadaşlarımızı, dostlarımızı kendimiz seçeriz..Ve herkes kendine yakın (ruhen yakın)kişilerle dostluk kurmayı SEÇER ..
Kendisinde bilgi edinebileceğim,samimi,akıllı, merhametli,her türlü konuda sohbet edebileceğim, hatalarımı söyleyebilecek ve hatalarını kabul edebilecek karakterde, okumayı seven, tebessüm edebilen ve tebessüm olabilen, hanımefendi/beyefendi, saygılı kişlerle özüme yakınımdır ben; ve arkadaşlarımı/dostlarımı da böyle insanlar içinden seçerim genelde..Buradan, ben bu özelliklere sahibim anlamı çıkmaz ben böyle insanları seviyorum ve böyle insanların bana katacağı çok şey olur diye düşünüyorum anlamı çıkar :) Bazen de hayat güzel insanları size gönderir hiç ummadığınız bir anda bu da güzel süprizdir sizin için :)
Hayatımda çok fazla insan oldu bir kaçı dışında hiç kimse için ''keşke karşılaşmasaydık''demedim şükür..O bir kaç kişinin de hayatıma girmesinde bir hikmet vardır muhakkak. Onlar hakkında hiç yorum yapmasam da silgi olsa silmek isterdim var oldukları zaman dilimlerini :)(aynı şey biliyorum )
Biriyle dost olmuşsanız bence bu karşılıklı izin verişten kaynaklanıyor..Onun için (kişinin özü kutsaldır) dostlarımıza layık oldukları değeri vermeliyiz...Özümüzü açıp özünü gördüğümüz insanların sayısı kaç tanedir ki zaten :)
Sevgiyle kalın ...
Yorumlar
İnsan nasıl bakarsa öyle görüyor..Eğer olumlu bakan biriyseniz (ki buda büyük bir erdemdir bence)zanlarınızda kötü olmuyor çoğunlukla..Ya da kötüzanlarınız varsa da içinizde saklıyorsunuz ve zamanla tanımayı seçiyorsunuz...Ama bir gün olurda hayata olumsuz bakmaya başladığınızda ise kötü bakışınız sizi sürekli şüpheciliğe itiyor..Önce bakışımızı değiştirmemiz gerekiyor sanırım :S
Bu sözler sanırım kendi kendime konuşuyorum gibi oldu onun için önce bana gelsin :)
Yorum için tşkkrler..
"Kendimizi kime ne kadar ifade etmek istiyorsak o kadar tanınırız..."
Önemli olanda kendini dogru ifade edebilmede.. Benim bazen yapamadigim sey yani. Malesef. Yanlis anlisildigim çok olmustur.
Bu konuda yapmam gerekenide bilmiyorum :/
Güzel bir konuyu çok iyi işlemişsin. Herkes heran kendi olamaz. Gerçektende kendimizi ne kadar tanıtırsak karşı tarafın gözünde o kadarız. mesela, papuçç hakkında ne biliyoruz? Hiçbirşey :)))
papuç'cummm şaka bi yana hoş bir yazıydı. dün okudum ama yorum bugüne kısmetmiş. Teşekkürler.
SEvgiler
Gönül isterdi ki kendi bloğunda bir süpriz yapasın ama napalım azla yetinmesini de öğrendik zamanında da zoruma gitmedi :)))
Çok teşekkürler arkadaşım. ALLAH razı olsun.
NoT: Blog isminin başında ki (!) ünlemden sonra bir boşluk bırak. Daha faydalı olacaktır. diyerekten düşünüyorum. okii?
SEvgiler...
Biri sizi iyi görmek istemiyorsa siz ağzınızla kuş tutsanız yaranamazsınız..Kimsenin bakışını değiştiremezsiniz...İyi niyetliyse eğer karşınızdaki kişi zorlanmazsınız kendinizi ifadede..bence tabi..
/MODA GEZGİNİ,
çok teşekür ederim iltifatlarınız için..Beğenmeniz onurdur benim için..varolunuz..
/SÖZÜN ÖZÜ,
Yazımı beğendiğine sevindim tşklerler :) D günün konusunda da bayrama gelmişti sanırım onun için post giremedim yoksa kesin yazardım bir şeyler :) nasip artık seneye :)Allah senden de razı olsun..
Blog Dostluğu
İsan kendi itibarını düşünüyorsa ağzından çıkan cümlelere dikkat etmek zorundadır. Günlük yazmak gibi blogda da özel sayılabilecek duygu ve düşüncelerinizi yazmak konumunda kalabiliyoruz. Günlük yazmak daha somut oluyor. İsmin cismin ortaya dökülebiliyor. Fakat blog yazmak sanal bir eylemdir. Çünkü rumuzlarla kimlik kullanabiliyoruz. Belki de özel durumların irdelenmesi, farklı kimlik ve kişiliklerden yorum alınmsı, özgürce değerlerin tartışılması ve tartılmsına şahit olabiliyoruz. Adını ve sadını bilmediğimiz, ama yazılarından bir değer olduğu anlaşılan kimliklerin, kişilikleri de aynı zamanda ortaya dökülebiliyor. Bize düşen, iyiniyetli ve gerçekten kulağımıza altın bir küpe olarak takabileceğimiz öğütleri de alabilmiş olmamızdır.
Profösör rumuzuyla burda yazan blogdaş da bir nevi sanal dosttur. Fakat sanal da iyi bir dost olması, reelde kötü bir insan olduğu anlamına gelemez. Zaten buraya yazan blogdaşlar kendinden önce karşısındakini düşünebiliyorsa, karşı taraf bu samimiyeti hissedecektir. Belki de reeldeki arkadaşlardan görmediği iyi niyeti, samimiyeti, yardımlaşmayı, dayanışmayı ve paylşmayı blogdaşlarından görebilecektir. Blog yazarlığı ve blog dostluğu çok önemlidir. Blog yazarlığı ve paylaşımı da önemlidir. Bu bir lütuftur aslında.
Bazen kendini çıkmaz bir sokakta hissedebilirsin, bazen öyle sıkıntılar yaşarsın ki bütün duvarlar üzerine yıkılır. Blog dostluğu seviyeli olduğunda, kendine güven ve huzur gelir. Aşamayacağın ve çözemeyeceğin sorun yoktur aslında. Bütün tılsım buradadır.
Allah sizden razı olsun...Öyle güzel ifade etmişsiniz ki..
İnsan bazen kimseye açamadığı sıkınıtlarıyla pc başına oturuyor ve yazmayabaşlıyor..Yazdıklarının karşılığında aldığı cümlelerden öyle güzel enerjiler alıyor ki bazen bunu en yakınımızdaki insnalar bile sağlayamıyor...Ben cümlelerin samimiyetine inanıyorum burada...Zaten bir zaman snra kimin nasıl biri olabileceğine dair fikirlerinizde oluşmaya başlıyor...
Bazen maille gelen iyi dilekler bazen de blogunuza yazılan yorumlar size yoldaş oluyor dost oluyor...
Tebessüm oluyor bazen yazılanlar bazen de sizi iç dünyanıza taşıyan binekler oluyor.. Yazandan,sorandan, dost olanlardan Rabbim razı olsun inşaAllah...Güzel görüp güzellerle karşılaşanlardan olalım inşaAllah hayatımızın her döneminde...
Saygılar efendim..