Oldum olası düz bi insan olmuşumdur, insanlar bunu belki de katılık olarak algılamıştır ki ben bunu kabul etmiyorum...Sadece romantik değilim bunun bilincindeyim ya da şöyle söyleyeyim romantizm için biraz tembel biriyim ben...anlatayım:P
Ben birini seviyorsam bunu hiç lafları süslemeden, eğik bükmeden söylerim olur biter (bana odun diyeni fururum:P) Banada söylenmesini isterim... Bunun tam aksi durumlarda da bu durum geçerlidir (sevmediğim kişilere -miş gibi yapmam bana da yapılmasını istemem) Birini seviyorsam (ki bu illaki aşk olarak algılanmasın lütfen) bunu rahatlıkla söylerim benim için o an ne hissettiğim önemlidir sonrasında o kişiyi kaybederim ya da kaybetmem onu bilemem... İnsanlara karşı ne hissettiğimi bilmelerini isterim bu konuda bana da açık olsalar mutlu olurum... Açık olmak her zaman yanılgılardan uzak olmamızı sağlar(bu benim düzkontak fikrim:P)Kimiyle konuşmak hoşuma gider, kimiyle gülmek, kimiyle gezmek , kimiyle dertleşmek (kimiylede hepsi:D) o an ne hissediyorsam bunu söylerim...
Bazen sevdiğiniz kişileri (bişeyler olur ve) kaybedersiniz görüşmeme kararı alırsınız ya da isteyerek uzaklaşırsınız birbirinizden, işte o zaman da benim naromantik aklım kalbim üzüntüsünü yaşar ve bitirir,uzattıkça uzatmaz ayrılık halini ve arabesk halde dolaşmaz ortalarda... Bilirim ki bu duyguları ilk yaşayan ben olmadığım gibi son yaşayan da ben olmayacam ve benim üzülüp sızlanmam hiç birşeyi değiştirmeyecek yaşanması gerekmiştir yaşanmıştır bitmesi gerekmiştir (ki aklı başında insanlar buna kararvermiştir) bitmiştir...Eskilerin bir sözü vardır ''üzüntüsü üstünde kalsın'' evet doğru üzüntüsü üzerinde kalsın ve benim peşimi bıraksın:P
Sakın ola burdan beni arkadaşlıklarını dostluklarını hafife alan biri olarak algılamayın öyle olmadığı hissettiren çok arkadaşım var bu fani dünyada:D,yaşadığım ve yaşamaya devam ettiğim herşeyin değerini bilirim ve hakkınıda veririm duygusal anlamda (maddi olarak yardım gerekiyorsa da ondan da kaçmam tabi) ama biten şeylerin ardından (ki bitmesine izinveren iki kişiyse) ahlarr vahlar da edemem edemiyorum da karakter meselesi...Tıpkı sevdiğim ya da 'vay be ne hoş insan' dediğim kişilere benim için değerli olduklarını belirtmeden yapamadığım gibi biten şeylerin ardından da içime kapanıp ahlar vahlar çekemiyorum bu yapı meselesi...Onun içinde sanırım aşırı bağlılıkların ve çok fazla süslü lafların insanı olamadım ...aşırı sevilmek beklenti getirir ve ben de bunu yapamam,sevgi bende kuralsız ve beklentisiz olmalı aşırı hiiiiiiç olmamalı ... gibi şeyler işte...
Dostluklarımı, arkadaşlıklarımı , duygusal bağlarımı kuvvetli tutmaya çalışırım ama kopacağı varsa da kopar. Hayat herşeye gebe onun için hiç bişey şaşırtmaz beni birşey bittiyse zorlamanın anlamı yoktur.... Bir de şunu söyleyeyim de aklımda kalmasın ben birinin, beni anlamasını beklemem kendimi anlatırım karşımdakinin de kendini zora koşmasını istemem, anlaşılmalı benim karşımdaki insan çok fazla mı şey istiyorum hiç sanmıyorum:P
Yalın açık dürüst dolambaçsız:) konuşulabilir olmalı tüm duygular... SEvgiler yaşanırken güzel bittikten sonra saygısız da olmamalı ,biterken değerini paspasa çevirmemeliyiz sevgilerimizin, beraberliklerimizin, arkadaş, dostluk adına her ne dediysek, beraber zamanımızı duygularımızı paylaştığımız güzelliklerin....
Bitti:) SEvgiler ve saygılar benden size değerbilen güzel insanlar...
Yorumlar
@? ,sizin de nadir de olsa yorumunuzu görmek mutlu etti beni...ki uzun da yorum yapmışsınız bunu samimiyetinizden dolayı yaptığınızı biliyorum ve 2 kere teşekkürediyorum:)...varolun..
Arkadaşlar ayrıca, bu yazıda sanırım bişey yanlış anlaşılmış düzeltmek istiyorum.Ben ciddi anlamda NAromantik biriyim ama duygusuz asla:))