Bazen insanların hatta insanlığın beyninin dumanlanmış olduğunu düşünüyorum! Nasıl acınacak hale geldiysek; iyilik yapan birini gördük mü hayret ediyor, mutlu oluyoruz (insanın insani özelliklerine şahit olmak lüksümüz olmuş haberimiz yok) Bir genç yaşlı birini karşıdan karşıya geçirdi ''vayyy!'' Şu kişi çok iyi biri biliyor musun ? Mahallede yaşlı biri var onun alış verişini yaptı geçen gün 'vayyy!'' Bizim orda bir kadın var mahalledeki universiye öğrencilerine ara sıra yemek yapıp gönderiyor ''Vaayyy!'' Ne muhteşem özellikler değil mi !!! La bunları insansak zaten yapmamız gerekiyor ,yapanların sayısı azaldıysa (ki siz buna nesli tükenmişlik de diyebilirsiniz) oturup da halimize ağlamamız gerekiyor !
Hiç tanımadığınız birine anlık bir iyilik yapın: ne bileyim otobüs de ücretini ödeyin, ekmek kuyruğunda ekmek parasını ödeyin ya da hadi daha cömertseniz her hangi birinin faturasını ödeyin ve sonra surat ifadesini gözleyin o şok halini ''Hadi len şaka mı bu''ifadesini görün ! İnsanlar kendilerine karşılıksız iyilik (ufak bile olsa) yapılmasını unutmaya başlamışlar ; yazık ! Samimiyetsizliğin, menfaatin en büyük put olduğu bir devirde bizler nasıl ümit var olmalıyız gelecek adına ? İyilik yapmanın vazife olduğunu ,çok ulvi bi'şey olduğunu düşünüyoruz artık .Neredeyse ''Aaaa ben kiim iyilik yapmak kim asla öyle insanların seviyesine çıkamam''diyeceğiz utanmasak ! Ama O ,Peygamber biz O'nun gibi iyi Müslüman olamayız ki ;tanıdık geldi mi bu söz size de! ....
İnsan düşünmeli, sorgulamalı ,okumalı öğrenmeli ama Allah için bunları öncelikle kendi ahlakını/hayatını düzenlemek için de kullanmalı. En son kime nasıl iyilik yapmış olduğunu hatırlamayacak duruma kadar da gelmemeli ( buradan da iyilikleri hatırlayıp yüze vuralım anlamı çıkarmasın kimse) İyilik yapmayı bilmiyorsak da öğrenelim be kardeşim! Okuyalım da en azından nasıl insan olunur/kalınır onu öğrenelim bir zahmet !
Konuşmak güzel de konuştuğunu kendin yapıyor musun onu bir sorgula önce.Mesela; ben sabırdan (özellikle kişilere sabır) pek bahsedemem çünkü daha o derece sabırlı olmayı başaramadım.Biraz da Karadenizlilik var tabi ,bir yerden sonra ben de şalterler atıyor. ''Heyt be sabır sabır da nereye kadar sabır!'' kıvamına geliyorum ama Allah'tan bunları içimden diyorum ve sabredemediğim kişilerin yanından ayrılıyorum, elimden geldiğince de onlara yakın civarlarda bulunmamaya çalışıyorum.Bunun gibi; ya yapmadığınız şeyleri söylemeyecek/yazmayacaksınız ya da önce onları yalayıp yutacak sonra da o konular hakkında rahatlıkla konuşacaksınız, durum bu kadar basit !
Önce bi kendi bahçemizi temizleyelim hele, sonra milletin bahçesinde kalan çöplerin toplanmasına yardımcı oluruz (elimize yapışacak değil ya !) Ha ,bizim derdimiz kendi bahçemizdeki çöpleri görmemezlikten gelip, başkalarının bahçesini eleştirmekse bilemem o herkesin kendi kişilik sorunu! Bir de kendi bahçesindeki yaprakları toplayıp başka bahçeye dökerek kendini temiz sananlar var ki onlara diyeceğim sözüm yok, zira onları anlatacak cümleleri kuracak kadar iyi bir yazar oalamadım daha (gerçi ben zaten yazar değilim o sözün gelişiydi)
Diyeceğim o ki ; insan olmak için maksimum gayret gösterelim, zira ahirette hayvanların Cennete gitmeyeceği söyleniyor !
Hiç tanımadığınız birine anlık bir iyilik yapın: ne bileyim otobüs de ücretini ödeyin, ekmek kuyruğunda ekmek parasını ödeyin ya da hadi daha cömertseniz her hangi birinin faturasını ödeyin ve sonra surat ifadesini gözleyin o şok halini ''Hadi len şaka mı bu''ifadesini görün ! İnsanlar kendilerine karşılıksız iyilik (ufak bile olsa) yapılmasını unutmaya başlamışlar ; yazık ! Samimiyetsizliğin, menfaatin en büyük put olduğu bir devirde bizler nasıl ümit var olmalıyız gelecek adına ? İyilik yapmanın vazife olduğunu ,çok ulvi bi'şey olduğunu düşünüyoruz artık .Neredeyse ''Aaaa ben kiim iyilik yapmak kim asla öyle insanların seviyesine çıkamam''diyeceğiz utanmasak ! Ama O ,Peygamber biz O'nun gibi iyi Müslüman olamayız ki ;tanıdık geldi mi bu söz size de! ....
İnsan düşünmeli, sorgulamalı ,okumalı öğrenmeli ama Allah için bunları öncelikle kendi ahlakını/hayatını düzenlemek için de kullanmalı. En son kime nasıl iyilik yapmış olduğunu hatırlamayacak duruma kadar da gelmemeli ( buradan da iyilikleri hatırlayıp yüze vuralım anlamı çıkarmasın kimse) İyilik yapmayı bilmiyorsak da öğrenelim be kardeşim! Okuyalım da en azından nasıl insan olunur/kalınır onu öğrenelim bir zahmet !
Konuşmak güzel de konuştuğunu kendin yapıyor musun onu bir sorgula önce.Mesela; ben sabırdan (özellikle kişilere sabır) pek bahsedemem çünkü daha o derece sabırlı olmayı başaramadım.Biraz da Karadenizlilik var tabi ,bir yerden sonra ben de şalterler atıyor. ''Heyt be sabır sabır da nereye kadar sabır!'' kıvamına geliyorum ama Allah'tan bunları içimden diyorum ve sabredemediğim kişilerin yanından ayrılıyorum, elimden geldiğince de onlara yakın civarlarda bulunmamaya çalışıyorum.Bunun gibi; ya yapmadığınız şeyleri söylemeyecek/yazmayacaksınız ya da önce onları yalayıp yutacak sonra da o konular hakkında rahatlıkla konuşacaksınız, durum bu kadar basit !
Önce bi kendi bahçemizi temizleyelim hele, sonra milletin bahçesinde kalan çöplerin toplanmasına yardımcı oluruz (elimize yapışacak değil ya !) Ha ,bizim derdimiz kendi bahçemizdeki çöpleri görmemezlikten gelip, başkalarının bahçesini eleştirmekse bilemem o herkesin kendi kişilik sorunu! Bir de kendi bahçesindeki yaprakları toplayıp başka bahçeye dökerek kendini temiz sananlar var ki onlara diyeceğim sözüm yok, zira onları anlatacak cümleleri kuracak kadar iyi bir yazar oalamadım daha (gerçi ben zaten yazar değilim o sözün gelişiydi)
Diyeceğim o ki ; insan olmak için maksimum gayret gösterelim, zira ahirette hayvanların Cennete gitmeyeceği söyleniyor !
Yorumlar
Hiç bir şeyimiz olması gerektiği gibi olmayınca, olması gereken olunca hayret ediyoruz, işin kötü yanı olması gerekenin istisnai bir şey olarak görülmeye devam edilmesi. Yani o olması gereken hareketi görüpte "Bende bunun gibi olmalıyım!" diyeceğine, uzaylı görmüş gibi "vaayy be!" denilip geçilmesi.
Hemen kısa bir şey yazmalıyım aklıma geldi; İş yerinde yan komşum var, arada bir benden borç isterdi, açıkçası alkol alan biri olduğundanmıdır nedir pek vermek istemezdim, rampa yapardım ama yinede verirdim. Hatta bunu gören diğer komşum "yahu ne veriyorsun verme, şimdi gidip alkol alacak!" diye ikaz ederlerdi. Fakat netice de bu bir suizan yani, o parayla alkol alıp almadığınıı bilmezlerdi, sadece tahmin. Herneyse, ben Kurandaki İnfak/Zekat/Salat ayetlerini incelediğimde ne kadar yanıldığımı gördüm, inanın vahyin her zerresine dağıtmak vermek paylaşmak koşulsuz şartsız iyilik yapmak desteklemek mal biriktirmemek işlemiş durumda, bu beni çok etkiledi. Şimdilerde aynı komşum bana gelsin ve borç yada gerekirse karşılıksız para istesin diye yolunu gözlüyorum. Geçen ay geldi ve bir miktar istedi, abi o yetmeyebilir deyip iki katını verdim, hem o işini gördü hem ben mutlu oldum. Rabbime, komşuma destek olabilme fırsatı verdiği için gerçekten ama gerçekten samimiyetle teşekkür ettim. Eğer gerçekten vahiy kanınıza işlemişse, gerçekten anlayabilmişseniz, vermemek yada iyilik yapmamak gibi bir şey mümkün değil! Eğer insan olmak istiyorsak buna mecburuz, selam...
hafifce yan yan ayhan ışık gibi gülümsüyorum onlara.
halbüküsü benim hedeflerim var...
iyi insan olmak güvenilir insan olmak ahlaklı insan olmak.
oldum mu...
hahah nerdeeeee
zaten oldum dediğim an olamamışımdır tüm çaba boşa gitmiş demektir.
sende hep zor konular yazarsın yani:))
konuş konuş bitmez şimdi bu konu.
İyilik denen şey zaten insanda insani bir özelik olarak doğuştan getirdiği bişey ;ha kimi bunu anlar yaşar besler kimi hiç yokmuş gibi davranır sonra da en ufak insani özelliği görünce şaşırır ''vuuu ne iyi insanlar var diye !'' ;)
Yoksa hepimiz iyiyiz (e çünkü insanız) ha biz bunun farkındayız bazıları değil ;)
Sen ne zaman yazmaya başlayacan Allahisen :)
gerçekten çok hoş.Mutlu oldum böyle düşünenlerin olduğunu görmekten... İnsana has özellikleri numunelik şekilde yapmak aslında üzücü olsa da inatla iyi kalmak isteyenlerin olması da güzel..