İnsanları kendim gibi bilmedim; çoğunu kendimden iyi , iyimser, yüreği temiz, cömert, saygılı,bilgili,zeki ve akıllı bildim !
Olaylar/olanlar karşısında tepkilerde benim gibi tepki vereceklerini sanma yanlışında bulundum sadece... İnsan belli ölçüde tepkisini gösterebilmeliydi bence ,duygularını düşünceleri saklamak karşındakilere saygısızlıktı biraz..Miş gibi yapmak kandırmaktı ...kızdıysan söylemiyorsan seni tanımasına da izin vermiyorsun demekti.Gibi insanlık için önemsiz benim için önemli ayrıntılar..
Kendim gibi bilmedim kimseyi, sadece öğretmen olarak gördüm hayatıma bir şekilde gelen insanları.Sevmediklerimi de (sevemediklerimi de) ayırmadım öğrenmem konusunda;neden sevemiyorum bu kişiyi diye düşünmüşümdür her zaman.Nefsi bir şey mi yoksa, nedir beni onda iten şey..Nefsi terbiye için de faydalı oluyor böyle sınamalar..
Sevdiğim halde zerre katılmadığım fikirleri olan insanlar oldu.Çoğunlukla güzel doğru şeyler söyledikleri halde şikayet ettiği şeyleri aslında kendileri de yapan...
İlmine saygı duyduğum ama nasihatlerinde nefret sezdiğim güzel insanlar da oldu.
Belki bilinen öğretilen şekilde eğitim almamış ama insanlık adına kendisinden çok şey alabileceğim yüreğinde güzellikler biriktiren insanlar tanıdım;kendime örnekler aldım konuştuklarıyla...
Dost dedim dost denildim ama yeri geldiğinde yalnız kaldım, bazen de yalnız kalmak istedim ...
Kötülüklerini/samimiyetsizliklerini gözlerinde okuduğum davranışlarıyla söylediklerinin çeliştiği kişiler tanıdım ;hayatımdan silemeyeceğim...
İyiliği yaşam biçimi olarak benimsemişler tanıdım,ne kadar kızmış olurlarsa olsun kimseye en ufak fenalık yapamayan..
Gözünüze baka baka yalan söyleyebilen insanlar tanıdım; yarın da arkanızdan konuşacağından emin olduğunuz...
Sizin samimiyetinizi anlamamak için kendi nefs gözlüğüyle size bakan bazen kıskançlıkla saçmalayan kişiler de tanıdım ; sonradan düşüncelerinden pişman olup olmadığını bilemediğim...
Her şeye rağmen sevmeye devam ettim insanları ;her ne kadar yanlızlığı seçmiş olsam bile her kiminle karşılaşırsam karşılaşayım insani vazifelerimi yapıp insani emanetlerime sahip çıkmaya çalıştım..
Hem çok şey umurumda oldu hem de hiç bir şey umurumda olmadı yaşamım boyunca! Bu sözümden dolayı önyargıyla karşılandıysam da ben temelinde hangi duyguların olduğunu bildiğim için pek vicdan azabım olmadı bu konuda da..
Çok iyi bir insan olamadım belki insanların hayatında ama kötü olarak da anılmamak için biraz gayretim oldum;hepsi bu kadar...
Tüm olumsuzluklara rağmen (sevmediklerim de dahil) insanların iyi taraflarının olduğunu düşündüm; bazılarını belki de bir ben görememişimdir o güzel yanlarını diye devam ettim yoluma...
Olaylar/olanlar karşısında tepkilerde benim gibi tepki vereceklerini sanma yanlışında bulundum sadece... İnsan belli ölçüde tepkisini gösterebilmeliydi bence ,duygularını düşünceleri saklamak karşındakilere saygısızlıktı biraz..Miş gibi yapmak kandırmaktı ...kızdıysan söylemiyorsan seni tanımasına da izin vermiyorsun demekti.Gibi insanlık için önemsiz benim için önemli ayrıntılar..
Kendim gibi bilmedim kimseyi, sadece öğretmen olarak gördüm hayatıma bir şekilde gelen insanları.Sevmediklerimi de (sevemediklerimi de) ayırmadım öğrenmem konusunda;neden sevemiyorum bu kişiyi diye düşünmüşümdür her zaman.Nefsi bir şey mi yoksa, nedir beni onda iten şey..Nefsi terbiye için de faydalı oluyor böyle sınamalar..
Sevdiğim halde zerre katılmadığım fikirleri olan insanlar oldu.Çoğunlukla güzel doğru şeyler söyledikleri halde şikayet ettiği şeyleri aslında kendileri de yapan...
İlmine saygı duyduğum ama nasihatlerinde nefret sezdiğim güzel insanlar da oldu.
Belki bilinen öğretilen şekilde eğitim almamış ama insanlık adına kendisinden çok şey alabileceğim yüreğinde güzellikler biriktiren insanlar tanıdım;kendime örnekler aldım konuştuklarıyla...
Dost dedim dost denildim ama yeri geldiğinde yalnız kaldım, bazen de yalnız kalmak istedim ...
Kötülüklerini/samimiyetsizliklerini gözlerinde okuduğum davranışlarıyla söylediklerinin çeliştiği kişiler tanıdım ;hayatımdan silemeyeceğim...
İyiliği yaşam biçimi olarak benimsemişler tanıdım,ne kadar kızmış olurlarsa olsun kimseye en ufak fenalık yapamayan..
Gözünüze baka baka yalan söyleyebilen insanlar tanıdım; yarın da arkanızdan konuşacağından emin olduğunuz...
Sizin samimiyetinizi anlamamak için kendi nefs gözlüğüyle size bakan bazen kıskançlıkla saçmalayan kişiler de tanıdım ; sonradan düşüncelerinden pişman olup olmadığını bilemediğim...
Her şeye rağmen sevmeye devam ettim insanları ;her ne kadar yanlızlığı seçmiş olsam bile her kiminle karşılaşırsam karşılaşayım insani vazifelerimi yapıp insani emanetlerime sahip çıkmaya çalıştım..
Hem çok şey umurumda oldu hem de hiç bir şey umurumda olmadı yaşamım boyunca! Bu sözümden dolayı önyargıyla karşılandıysam da ben temelinde hangi duyguların olduğunu bildiğim için pek vicdan azabım olmadı bu konuda da..
Çok iyi bir insan olamadım belki insanların hayatında ama kötü olarak da anılmamak için biraz gayretim oldum;hepsi bu kadar...
Tüm olumsuzluklara rağmen (sevmediklerim de dahil) insanların iyi taraflarının olduğunu düşündüm; bazılarını belki de bir ben görememişimdir o güzel yanlarını diye devam ettim yoluma...
Yorumlar
şair doğru demiş;ne kadar renk o kadar insan özelliği..
Adsız;
Ben duymadım böyle bir hadis bu tarz bir şey de ilk defa duydum..Olabilir mi ,hiç bir fikrim yok.Ama insanların bazılarına anında kanımız ısınırken bazılarından da bir kere uyuz olduk mu hiç değişmiyor ;var böyle gariplikler de..