Oldum olası düşünen biriyimdir ve bu gün geçtikçe iyice arttı.Düşünerek hareket etmekten çoğu zaman bazı beklentilerimi de gerçekleştirememişliğim olmuştur.Düşün düşün nereye kadar dediğim de oluyor ama sonra hiç düşünmeden (gerçekten düşünülmesi gerekenleri düşünmeyenleri)görünce ''Aman Elif sen düşünmeye devam et düşünmeden hareket etmek seni sen olmaktan uzaklaştırır ''demişimdir.Öte yandan da ufak ufak gıpta etmişimdir düşünmeden vurdum duymaz yaşayanları/davrananları.
Oh ne güzel istediğimi yaparım sonrası ne getirir,laflarım nerelere dokunur kimleri üzer/kırar demeden davranan/konuşan olabildiğince rahat insanları! Ben günümü gün eder,bana dokunmayan yılana da ağam paşam der geçer,en iyiyi yer en güzeli giyer en alasını gezerim diyerek önüne geleni ezen tipleri de kıskanmalı mıyım bilemiyorum! Kafaları öyle rahat ki;kimin hakkını yemişim kimi üzmüşüm kırmışım zerre kadar umurunda olmayan insanlar var.Üstelik bir tarafı yıkarken diğer taraftakileri poh pohlayarak gönüllerde(!) yer edinmeye çalışan, her daim taraftarı bol olan bir takım insanlar!
Hayatımda bir defa ''Ben bu insanı affetmiyorum, bu yaptığını umarım kendi de yaşar ''dediğim biri olmuştu.Daha sonraları affetmenin erdem olduğunu hissederek öğrendim ve bir daha beddua tarzı dualar da bulunmadım.Sevdiklerimin canını yakanları affedemiyordum nedense ! İnsan yaşadıkça ''Benim gördüğümü beni Yaratan da görüyor''demeyi can-ı gönülden demeyi öğreniyor ve zamana bırakıyor her şeyi herkesi.Gerçi hak ettiği sözleri hak eden kişilere söylemeliyiz gerçeğini savunuyorum ben ama yine de konu yakınlarınız olunca zamana bırakabiliyorsunuz bazı şeyleri. Bir de sizin sevdiklerinizi kıran kişilerin başkalarının da canını yaktığını görmeniz onu kendi haline bırakmanıza neden oluyor.Nasılsa kalp kırmayı,hak yemeyi meslek edinmiş biri bu ve düzelmiyor diyorsunuz.Ve bir gün Allah ona da doğruyu gösterecektir (!) diye zamana havale ediyorsunuz...
İnsanların yaşattıkları bir gün olup gelip onları bulacağı gerçeğini hiç düşünmeden davranmaları da düşünülesi bir durum.Nasıl bir cesarettir ki bu ,insana imtihan dünyasında var edildiğini unutturuyor.Kırdıkları kalplerin ,yedikleri hakların bir gün gelip onları bulacağını nasıl olur da düşünmezler ki gafiller ! Kendi menfaatleri için başkalarını hiç sayan ne çok insan var ,yazık.Önce kendi vicdanını susturup sonra da Allah korkusunu kendinden uzaklaştırmış insanlar diyorum onlara....
Oh ne güzel istediğimi yaparım sonrası ne getirir,laflarım nerelere dokunur kimleri üzer/kırar demeden davranan/konuşan olabildiğince rahat insanları! Ben günümü gün eder,bana dokunmayan yılana da ağam paşam der geçer,en iyiyi yer en güzeli giyer en alasını gezerim diyerek önüne geleni ezen tipleri de kıskanmalı mıyım bilemiyorum! Kafaları öyle rahat ki;kimin hakkını yemişim kimi üzmüşüm kırmışım zerre kadar umurunda olmayan insanlar var.Üstelik bir tarafı yıkarken diğer taraftakileri poh pohlayarak gönüllerde(!) yer edinmeye çalışan, her daim taraftarı bol olan bir takım insanlar!
Hayatımda bir defa ''Ben bu insanı affetmiyorum, bu yaptığını umarım kendi de yaşar ''dediğim biri olmuştu.Daha sonraları affetmenin erdem olduğunu hissederek öğrendim ve bir daha beddua tarzı dualar da bulunmadım.Sevdiklerimin canını yakanları affedemiyordum nedense ! İnsan yaşadıkça ''Benim gördüğümü beni Yaratan da görüyor''demeyi can-ı gönülden demeyi öğreniyor ve zamana bırakıyor her şeyi herkesi.Gerçi hak ettiği sözleri hak eden kişilere söylemeliyiz gerçeğini savunuyorum ben ama yine de konu yakınlarınız olunca zamana bırakabiliyorsunuz bazı şeyleri. Bir de sizin sevdiklerinizi kıran kişilerin başkalarının da canını yaktığını görmeniz onu kendi haline bırakmanıza neden oluyor.Nasılsa kalp kırmayı,hak yemeyi meslek edinmiş biri bu ve düzelmiyor diyorsunuz.Ve bir gün Allah ona da doğruyu gösterecektir (!) diye zamana havale ediyorsunuz...
İnsanların yaşattıkları bir gün olup gelip onları bulacağı gerçeğini hiç düşünmeden davranmaları da düşünülesi bir durum.Nasıl bir cesarettir ki bu ,insana imtihan dünyasında var edildiğini unutturuyor.Kırdıkları kalplerin ,yedikleri hakların bir gün gelip onları bulacağını nasıl olur da düşünmezler ki gafiller ! Kendi menfaatleri için başkalarını hiç sayan ne çok insan var ,yazık.Önce kendi vicdanını susturup sonra da Allah korkusunu kendinden uzaklaştırmış insanlar diyorum onlara....
Yorumlar
O bana dokunmayan yılan çok yaşasın diyenleri o yılan onların boynuna dolandığında görmek isterdim en çok....
Birisini Allah rızası için affetmek ise çok güzel bir duygu,hem kimin haklı çıkacağını yalnız Rabbim bilirken,bizim çok bilmişliğimiz niye ki....
Güzeldi yazın yine diğerleri gibi,yüreğine sağlık,,,
selamlar
Belki başkalarını ilgilendiren konularda gamsız oalbiliyorum bazen de tembel ama en çok dikkat ettiğim şey kişileri kırmamak gücendirmemek ezmemek çünkü en çok kalp kırmaktan korkuyorum (narin kalpleri özellikle) ama insanların başka insanları ezmesine kırmasına da katlanamıyorum..Neyse ki her şeyi gören Rabbimiz var...
/GÖK-TÜRK,
Hak verdin yani, sağol :)
Yanlışa yanlış demek gerekir..
Bunu herkesin yapması gerek ayrıca..
haklısınız..yine haklısınız :)
Herkes durumunu bilme hakkına sahip,kyaptığı kötülükler yanına kâr kalmamalı birilerinin.Ama bazen o kötülüğü yapan yakınınız ve bir büyüğünüz olunca susmak düşüyor size..malesef..
Yeri gelir Hak adına sapkınlıkları eleştiririz. Doğruyu gizleyemeyiz. Hakikat güneşi bütün karanlıkları aydınlatır. Biz engel olamayız. Af da ederiz, biiz affedenler de olmuştur ama, can yakanın sadece bizim canımızı yakmakla kaldıığını düşünmemeliyiz. Kötülük sahibi kimse, bir kişiye yaptığı kötülük aslında herkese yapmı gibidir. Özellikle hatalar affedilebilir ve affedilmelidir de. Ama suçlar affa uğramamalı.
Son sözüm odur ki; "Kalp kıran, düş kırıklığı yaşar"