Kibir ne kadar kötü bişeyse tevazu o kadar güzel..Tevazu ruhunuza işlemişse gerçektir ve yaşamınız boyunca sizinle varolur...Kendini bilmek(aczini bilmek kul olduğunu bilmek) erdemdir...Kendini bilmek kişiliğini karakterini küçük görmek değildir...Karşımızdakini abartmak hiç değildir...Bu sadece ilmen bizden üstün olanlar da bu şekilde yürümeli..Bizden daha sabırlı, bizden daha alim, bizden daha iyi ,bizden daha duyarlı...v.b özellikteki insanların karşısında kendimizi yolun başında görmemiz normaldir fakat karşınızdaki insan sizin alttan almalarınızı,kendi mükemmelliği gibi algılıyorsa!!! Kendini bilmezlerin(!) yanında sürekli kendini düşük görürsen bu sefer onlar kendilerini ''Bişey'' sanmaya başlıyorlar...Tevazuyu acizlik olarak algılayanların yanında sadece sessiz kalmak en iyisi...gibi geliyor !! Nefsini şımartmaya musait insanların vesilesi olmak istemeyiz!!
Yine yıllar öncesine geri dönüp bi anımı yazacam annemin de bu yazımı okuyacağını bile bile:) Hoş belki de bunca zaman sonra annem bile unutmuştur bu olayı ,onun için ona da bi hatırlatma olur:)) Lise yıllarıyla ilgili bir yazım vardı hatırlayanlar olur aranızda işte yine aynı dönem içirisinde ben böyle aklım bir karış havada evden okula ,okuldan eve gidip gelirken gözüm bişey görmezken evdeki aile cemaatinden kopup aklımı fikrimi bir kişiye odaklamışken farkedememişim hal ve hareketlerimdeki (sanırsam olumsuz) değişiklikleri...Odamdan çıkmamalar ,gizli telefonlar , herşeyin ben bilirim havaları ve beni sevenlere karşı ukala davranışlar almış başını gitmiş (hala hatırlamıyorum o derece kendimde olmama hali yani:) her zaman derim aşk başa gelince akıl yıllık izne çıkar bu doğaldır:P) Benimle iletişim kurmaya çalışan anneme artık nasıl davrandıysam kadıncağızın demekki canına tak etmiş ki sitem edeceğine ve didişeceğine bana 4 sayfalık mektup yazmış ve defterimin için
Yorumlar
çok şükür ki; benim kibre düşmemi engelleyecek kadar büyük günahlarım var..
benim, kendi hiçliğimi hissedecek kadar çaresizliklerim var..
asla boşalmasına, izin verilmeyen bir pişmanlık kadehim var..
ya olmasaydı..
Koru beni Rabbim..
beni günahlarımla koru..
beni günahlarımla muhafaza et..
asla izin verme , meleklerle aşık atmama..
bırak beni, tövbe edeyim sana..
bırak ,tövbemi bozayım..
bırak her tövbemi bozuşta, huzuruna biraz daha, eğilmiş çıkayım..
pişmanlıklarıma kahrolayım..
Unutturma bana, ne olduğumu..
bana ne olduğumu unutturma..
diye yazmışım bir vakit..
kibir; çookk ama çook tehlikelidir..
amin diyorum senin cümlelerine kendim içinde...Çok güzel evet günahlarının farkında olup sürekli tövbe halinde olmaktan uzak etmesin Rabbim...Yaptığım bi iyilikde bile 100 defa soruyorum kendime en ufak bi menfaatin varmı karşındakinden diye..Yine de nefis bizde olduğu sürece istemeden de olsa bu kötü özellikler bizde varolacak..Önemli olan kötü huylarımızı yok etmek için elimizden gelenin fazlasını yapmamız...Kibir, hırs ve riya çok çok korktuğum özellikler ..
ecmain..!!
sen kendin bilmezsen, ya nice okumaktır !!
bilginin anahtarı, öncelikle kendini bilebilmekten geçiyor.. Bunu ben demiyorum tabi, Yunus Emre diyor : )) Ben sadece tüm kalbimle katılıyorum !!
Yunus Emre demişse doğrudur...
o da oluyor zamanla..istemek başlangıçtır...